یکی
از توصیههای اهلبیت علیه السلام به
شیعیان این است که در دعاهایتان به درگاه خدا درخواست داشته باشید در زمره یاران و
سربازان امامزمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف
باشید اما نکته قابل توجه این است که برای اجابت این دعا باید گامهای عملیاتی نیز
برداشته شود زیرا دعا به تنهایی کفایت نمیکند، اگر من مریض داشته باشم و فقط به
همه بگویم: «التماس دعا» اما مریضم را نزد دکتر نبرم همانها که از آنان درخواست
دعا داشتم به من خواهند گفت: «تو خودت مریضی، اول خودت به دکتر برو!»
هر
دعایی همینطور است، برای اجابت دعا، خود من هم باید قدمهایی بردارم لذا میگویند
دعا لازم است اما کافی نیست، اگر امامزمان عجل
الله تعالی فرجه الشّریف قرار بود فقط با دعا ظهور بفرمایند تا حالا ظهور
کرده بودند.
حال
تصور کنیم امامزمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف
ظهور فرمایند اما آیا این دعاها در حق ما مستجاب میشود؟ پیامبر صلی
الله علیه و آله و سلم فرمودهاند: برای هر چیزی نشانهای وجود
دارد، ایشان وقتی زید را دیدند که حالش پریشان است فرمودند: ای زید در چه حال هستی؟
زید: گفت در حال یقین هستم.
پیامبر
صلی
الله علیه و آله و سلم فرمودند: برای هرچیزی علامتی است، علامت
این حالت چیست؟ زید عرض کرد: بیشتر کسانی که صف اول نماز شما هستند کف جهنم عربده
میزنند و برخی از آنان در بهشت قهقه میزنند و این صداها نمیگذارد من بخوابم!
اسمهای این افراد را بگویم؟ که پیامبر صلی الله علیه و آله و
سلم فرمودند: همین مقدار کفایت میکند.
دستهای
از کسانی که به ظاهر از یاران امامزمان عجل الله تعالی فرجه
الشّریف هستند وقتی امامزمان عجل
الله تعالی فرجه الشّریف ظهور بفرمایند در مقابل حضرت عجل
الله تعالی فرجه الشّریف قرار میگیرند زیرا این افراد فقط ادعا
داشتند اما مدعا نداشتند، از طرفی کسانی هستند که وقتی حضرت عجل
الله تعالی فرجه الشّریف ظهور بفرمایند در راه امامزمان عجل
الله تعالی فرجه الشّریف جان خود را فدا میکنند، این افراد
کسانی هستند که ادعا نداشتند بلکه مدعا داشتند.
حالا
از کجا بفهمیم ادعای ما، مدعا دارد یا ندارد؟ امامحسین علیه
السلام وقتی به کربلا میرفتند از کسانی که از کوفه میآمدند
پرسیدند از کوفه چه خبر؟ آن افراد گفتند: کوفیان در قلبهایشان دوستتان دارند اما
صفوفشان علیه شماست.
پس
ممکن است کسی برای امام زمانش بنر هم بزند که چرا نمیآیی اما بعد که امام عجل
الله تعالی فرجه الشّریف آمد تا شش ماهه امام علیه
السلام را هم سر بزند! تاریخ نشان میدهد چنین چیزی
ممکن است.
آیا
تا به حال به این موضوع به حقیقت فکر کرده اید؟
فرق
ما با اهل کوفه چیست؟
ما در بزنگاه زندگی کدام را انتخاب می کنیم؟
لحظه
ظهور جزو کدام دسته هستیم؟
در
حقیقت کسی که میخواهد از یاران امامزمان عجل الله تعالی فرجه
الشّریف باشد
اول باید اهل ورع باشد یعنی نه تنها واجبات را انجام دهد و محرمات را ترک کند بلکه
باید بر انجام حلالها دقت کند و هر حلالی را انجام ندهد، مثلاً کسی که محرم میشود
24 کار بر او حرام میشود، آنهم کارهایی که خارج از این وضعیت حلال است، اما هرکس
به خدا نزدیکتر میشود باید بیشتر دقت کند.
درروایات
اسلامی ثواب و فضیلت بسیاری برای انتظار ظهور حضرت مهدی عجل
الله تعالی فرجه الشّریف بیان شده است.شیخ صدوق ازامام صادق علیه
السلام روایت می کند که فرمودند: افضل اعمال امت من
انتظار فرج است.
امام زین العابدین علیه
السلام فرمودند: غیبت به وسیله دوازدهمین جانشین
ازجانشینان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم
و امامان علیه السلام بعد
از او طولانی شود مردم زمان او که معتقد به امامت او می باشند و منتظر ظهور او
هستند ازمردم تمام زمانها بهترند.
زیراخدواند
عقل و درکی به آنان داده است که غیبت امام درنظر آنان با ظهور او یکی است. خداوند
آنان را در آن زمان مانند کسانی می داند که با شمشیر در رکاب پیامبر صلی
الله علیه و آله و سلم جهاد کرده اند. آنان مخلصان حقیقی
وشیعیان راستگوی ما هستند که مردم را آشکار و پنهان به دین خدا فرا می خوانند.
ونیز
فرمود:انتظار فرج بزرگترین فرج است.(مهدی موعود(عج)،ص۸۹۲)
آری
این افرادی که در زمان غیبت با جان و دل و با نهابت خرد از امام خود پیروی می کنند
یعنی اهل ورع اند و به دنیا به علاقه هستند می توانند جزو یاوران آن حضرت در زمان
ظهور باشند. چرا که آنها به حقیقت منتظر فرج امام خود هستند.
بنابراین انتظار پسندیده آن است که سازنده ی
انسان منتظر و جامعه باشد همان گونه که فرمود: منتظران امام زمان عجل
الله تعالی فرجه الشّریف دردوران غیبت حضرت مردم را به دین خدا
فرا می خوانند و زمینه سازان ظهور حضرت می باشند.
اگر
ما پیروان حضرت، فلسفه انتظار را خوب درک کنیم و با تلاش و کوشش در ورع داشتن
(گناه نکردن و بی علاقگی بدنیا) سعی در فراهم ساختن زمینه ظهور حضرتش نماییم خداوند
براساس قاعده ی لطف ظهور حضرتش را زودتر جلو می اندازد.
یکی
از اعتقادات شیعه که مستند به قران واحادیث می باشد همانا عرضه شدن اعمال بندگان
برخدا و رسول و امامان علیهم السلام است و اینکه در هر عصری اعمال مردم بر امام
زمانشان عرضه می گردد و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف
از اعمال ناشایست پیروان خود ناراحت خواهد
شد.
پس
چگونه با این همه اعمال ناشایست می توانیم مدعی این باشیم که منتظر آن حضرت هستیم؟
مگر اعمال ما به ایشان عرضه نمی شود؟
و
آنچه که درتوقیع شیخ مفید آمده است نیز بر همین مطلب دلالت دارد.
امام
صادق علیه السلام درذیل آیه ی شریفه: فکیف اذا جئنا من کل امه
بشهید. سوره نساء،آیه۴۱
چنین
می فرماید: این آیه درباره ی امت حضرت محمد صلی
الله علیه و آله و سلم نازل شده است. در هر عصری امامی از ما شاهد
اعمال آنان است و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم
نیز شاهد بر اعمال ما امامان است. (بحارالانوار،ج۲۳،ص۳۳۶)
و
در همین راستا بوده است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف
در توقیع شریف خود به شیخ مفید نوشته اند:و ما از لغزشهایی که از بعضی شیعیان سر می
زند هنگامی که به برخی ازکارهای ناشایست روی می آورند باخبر هستیم.
کارهایی
که مردان نیک گذشته ازآن دوری می جستند ولی بعضی ازشیعیان مابرخلاف پیمانی که
خداوند از آنان جهت توجه به خداوند و دوری
ازگناه ازآنان گرفته است پشت سرمی اندازند...(احتجاج طبرسی،ج۲،ص۴۹۷(
|