منوی اصلی
Skip Navigation Links

تازه ترین ارسال ها
* چگونه روزه ی خود را به امضای امام زمان برسانیم؟

* حجت زمان عجل الله تعالی فرجه الشّریف و ماه رمضان

* ولادت باسعادت منجی عالم بشریت مهدی فاطمه علیها سلام

دعا و شرایط استجابت آن

دعا برای تعجیل در فرج امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و شرایط استجابت آن

امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در نامه ی خود به اسحاق بن یعقوب می فرمایند:"وَ اَکثِروا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَجِ فَاِنَّ ذالِکَ فَرَجَکُم". برای تعجیل در فرج و ظهور دعا کنید زیرا در این کار، راحتی و گشایش کار شماست.(بحارالانوار ج52ص92ح7، کمال الدّین ج2ص483ح4، الغیبة شیخ طوسی ص290ح247)

"خداوندا! برحجّت و ولی ات و صاحب الامر در خلقت درود فرست، درودی روز افزون و پایدار که به آن فرجش را زودتر رسانی و به آن پیروزش گردانی".(کامل الزّیارات ص517)

ضرورت و لزوم دعا برای ظهور حضرت:

ضروری ترین ترین دعا در زمان غیبت، دعا برای ظهور مولایمان حضرت بقیّة الله الاعظم عجّل الله تعالی فرجه الشّریف است زیرا او صاحب ما و صاحب عصر و زمان بلکه صاحب امر الهی و سرپرست تمام جهان است. چگونه نسبت به آن حضرت که پیشوا و امام ماست غفلت و بی توجّهی کنیم؟! در حالی که این غفلت در حقیقت بی توجّهی به یکی از اصول و پایه های دین است لذا دعا برای آن حضرت باید بیش از هر دعای دیگری صورت گیرد.

"وَ قالَ رَبِّکُم اُدعُونی استجِب لَکُم" پروردگار شما فرمود بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.مؤمن40

امام حسن عسگری علیه السّلام فرمودند: "به خدا قسم فرزندم غیبتی خواهد کرد که در آن غیبت از هلاکت نجات پیدا نمی کند مگر کسی که خداوند متعال او را بر امامتش ثابت قدم بدارد و او را موفّق کند به دعا نمودن برای تعجیل در فرجش.(کمال الدّین ج2ص384)

امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف نیز برای تعجیل در فرج خود دعا کرده و تعجیل در این امر را از ذات اقدس الهی خواستار است؛ چنانچه از محمّدبن عثمان سمری نایب ایشان روایت است که از او پرسیدند: آیا صاحب این امر را دیده ای؟ گفت: بلی! و آخرین باری که او را دیده ام کنار بیت الله الحرام بود در حالی که می فرمود: "خداوندا! وعده ای را که به من داده ای تحقّق بخش".(مکیال المکارم ج2ص75)

جناب سّیدبن طاووس رحمةالله علیه در "جمال الاسبوع" می فرماید: "بزرگان و رهبران دینی ما، توجّه و اهمیّت خاصّی نسبت به دعا برای حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در هرشب و روز داشته اند و این در زمان های گذشته مرسوم بوده است. از این مطلب برمی آید که دعا برای آن بزرگوار از مسائل و شیوه های مورد اهتمام مسلمین و مؤمنان بوده است. چنانکه در تعقیب نماز ظهر روایت شده است که امام صادق علیه السّلام در حقّ حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف دعا می نمود و همچنین امام کاظم علیه السّلام در تعقیب نماز عصر به گونه ای شیوا برای حضرت صاحب الامر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف دعا می فرمودند. لذا عمل امام معصوم علیه السلام سندی معتبر بر ضرورت امر دعا کردن می باشد و دلایل نقلی بسیاری در تأیید امر دعا وجود دارد که ثابت می کند دعاکردن امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برای هر مؤمن معتقدی از اوجب واجبات است.(جمال الاسبوع ص307)

ونیز سیّدبن طاووس در ادامه می فرماید: "وقتی دعا کردن در حقّ برادران دینی، این قدر ارزش و ثواب دارد، پس دعا کردن برای سلطانی که سبب خلقت تو است و اعتقاد داری که اگر او نبود خدا نیز تو را نمی آفرید، بسیار بالاتر و به مراتب با ارزش تر است. بدین سان، رحمت و بزرگواری و توجّه خداوند متعال نیز به تو تعلّق می گیرد، به این جهت که در دعا، به ریسمان و دستاویز خداوند آویخته و دعا کرده ای".(جمال الاسبوع ص307)

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمودند: "هیچ بنده ای به کمال ایمان دست نیابد مگر اینکه من در نزد او از خودش محبوب تر باشم و خانواده ام از خانواده اش نزد او محبوب تر باشند".(مکیال المکارم ج2ص296 به نقل از مجالس شیخ صدوق ص201)

سیّدبن طاووس همچنین می فرماید: "این حقیقتی آشکار و روشن است، هرکسی مولای ما را واگذارد و به او بی توجّهی روا دارد به خدا سوگند در اشتباهی سوگوار به سر می برد! بنابراین از زیاد دعا نمودن در نمازهای واجب برای آن حضرت خودداری نکن".(فلاح السائل ص44)

امام حسن مجتبی علیه السّلام فرمودند: "بر منبرها به مردم بگویید و دستور دهید که توبه کنند و برای فرج و تعجیل ظهور امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف دعا کنند. این دعا، مانند نماز میّت، واجب کفایی نیست که اگر یک یا چند نفر از مردم آن را انجام دادند تکلیف از دیگران برداشته شود، بلکه همانند نمازهای واجب روزانه، بر هریک از مکلّفان واجب است که انجام دهند...".(مکیال المکارم ج1ص438)

***باید توجّه داشت که تنها در دل دعا کردن کفایت نمی کند و دعا باید حتماً بر زبان جاری شود تا تأثیر خود را داشته باشد. امام باقر علیه السّلام در این باره فرمودند: "دعایی که از دل می گذرد باید بر زبان آید زیرا که اگر بر زبان نیاید فرشته نمی نویسد جز آنچه شنیده باشد. خداوند عزّوجلّ فرمودند: "و خدای خود را در دل، با تضرّع و بیم یاد کن" اعراف205،  آل عمران31، منظور از دعایی که بر زبان جاری می شود آن دعایی می باشد که با خضوع و حضور قلب انجام گردد که از دعای بدون این حال، بهتر است هرچند که از ایشان _اهل بیت علیه السّلام_ رسیده باشد. بنابراین هدف از آن جمله توجّه دادن به این است که مهمّ حضور قلب و توجّه کامل به درگاه الهی می باشد و مقصود اصلی از دعا همین است چون جاری شدن دعایی بر زبان از آنچه در دل هست.(مکیال المکارم ج2ص86)

دعا برای تعجیل فرج امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف، یاری آن حضرت:

از بسیاری از اخبار و فقرات ادعیه و زیارت استفاده می شود که امر ظهور حضرت ولیّ عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف، اصل وقوعش یک وعده ی تخلّف ناپذیر الهی است ولی زمان وقوع آن از امور بدائیه است که قابل تعجیل و تأخیر است و نیز از بعضی از اخبار، به دست می آید که دعای مؤمنین هنگامی که با شرایط و آدابش انجام شود، تأثیر بسزایی در تعجیل فرج خواهد داشت لذا ذعای فرد مؤمن برای تعجیل در این امر در حقیقت نصرت و یاری امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف است.

دعا باعث تعجیل فرج و ترک آن باعث تأخیر در امر فرج می شود:

 در بعضی از روایات تصریح شده است که دعای مؤمنین درمورد فرج، موجب تعجیل فرج می شود و ترک دعا برای فرج، موجب تأخیر آن. از آن جمله، روایتی است که در "نجم الثّاقب" از شیخ جلیل، عیّاشی از فضل بن ابی قره نقل شده است که گفت:

امام صادق علیه السّلام  فرمودند: "خداوند به حضرت ابراهیم وحی فرمود که بزودی پسری برای تو از ساره متولّد می شود. ساره گفت: من پیرزن ناتوان هستم. خداوند فرمود: به زودی فرزندی آورد و فرزندان آن پسر، تا 400 سال در دست دشمن گرفتار عذاب شوند به سبب آن که کلام مرا ردّ نمود. پس چون قوم بنی اسرائیل در دست فرعون مبتلا شدند، تا چهل روز به درگاه خداوند ناله و گریه نمودند. حق تعالی به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که ایشان را از چنگال فرعون نجات دهند و 170 سال از آن 400 سال باقی مانده بود که آن را بخشید". آنگاه امام صادق علیه السلام فرمودند: "اگر شما هم این گونه تضرّع و زاری می کردید حق تعالی فرج ما را مقدّر می فرمود و چون چنین نکنید، این امر به نهایت خود خواهد رسید".(تفسیر عیاشی ج2ص154ح49، بحارالانوار ج52ص131ح34)

اثر ویژه ی دعاکردن به صورت دسته جمعی:

امام صادق علیه السّلام  فرمودند: هیچ گروه چهل نفری نیستند که باهم جمع شوند پس به درگاه خدای عزّوجلّ درباره ی امری دعا کنند مگر این که دعایشان مستجاب می گردد و اگر چهل تن نباشند، پس چهار نفر خداوند متعال را ده بار بخوانند، خدای عزیز جبّار دعایشان را به اجابت می رساند.(مکیال المکارم ج2ص90، اصول کافی ج2ص487)

دستور ائمّه اطهار علیهم السّلام به دعا برای حوائج و مهمّات حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف:

ائمّه ی اطهار علیهم السّلام به شیعیان و دوستان خود دستور می دادند برای حوائج و مهمّات حضرت بقیّةالله الاعظم عجّل الله تعالی فرجه الشّریف دعا نمایند. احمد بن فهد حلّی در کتاب "عدّة الدّاعی" می نویسد: امام صادق علیه السّلام دچار درد و بیماری شدند. به کسانی که آن جا حضور داشتند فرمودند: "کسی را اجیر کنند تا کنار قبر مطهّر امام حسین علیه السّلام رفته و برای آن حضرت دعا کند". یکی از دوستان امام علیه السّلام بیرون رفت و شخصی را یافت و به او دستور امام علیه السّلام را بازگو نمود. شخص گفت: می روم، ولی سؤالم این است که امام صادق علیه السّلام نیز خود مانند امام حسین علیه السّلام امامی است مفترض الاطاعة! چگونه چنین دستوری داده است؟! آن شخص بازگشت و قضیّه را به عرض امام علیه السّلام رسانید. امام علیه السّلام فرمودند: "مطلب همان است که او گفت. ولی آیا نمی داند که برای خداوند بقعه ها و مکان های مقدّسی است که دعا در آن مکان ها مستجاب می شود؟ حرم سیّدالشّهداء علیه السّلام یکی از آن بقعه هاست".

امیرالمؤمنین علیه السّلام به نقل از رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمودند: "به درستی که دعا بلا را رد می کند هر چقدر وقوع آن حتمی شده باشد.(بحارالانوار ج94ص89)

از این گونه اخبار استفاده می شود که دعای مؤمن تأثیر در اصلاح حوائج و برطرف شدن هموم و غموم ائمّه علیهم السّلام دارد و این مطلب منافات ندارد با آن که ایشان، خود وسیله ی همه ی فیوضات الهی برای دیگران هستند و از غیر خود از هرجهت بی نیاز می باشند. حکمت این امور آن است که بندگان، خود را در راستی عقیده و گفتارشان و در مقام دوستی امتحان کنند و نیز با انجام این اعمال، لیاقت و قابلیّت رحمت خداوند و ائمّه ی طاهرین علیهم السّلام را پیدا نمایند و تطهیر و تزکیه شوند. پس دعا برای ایشان هم مانند یاری کردن آن ها مانند جهاد و جنگ با دشمنان آن ها و مغلوب کردن آن هاست و به این وسیله حزن و اندوه ائمّه علیهم السّلام برطرف می شود.

بهترین حالات انسان برای دعا:

در بعضی از حالات، انسان به خدا و رحمت الهیه نزدیک تر است و دعایش سریع تر مستجاب می گردد. سزاوار است در آن حالات برای فرج امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف دعا کرد. به صورت اختصار به آن حالات اشاره می کنیم:

·         اول: در حالت قنوت نماز های واجب و مستحب

·         دوم:در حال سجده

·         سوم: درحالی که انسان دچار حزن و اندوه می شود و هیچ گونه سبب ظاهری برای آن نمی داند. وقتی از امام صادق علیه السّلام از علّت آن سؤال شد حضرت فرمودند: "هرگاه قلب مبارک امام علیه السّلام محزون می شود، در قلوب شیعیان به خاطر ارتباط و اتّصالی که با قلب امام دارند تأثیر می گذارد".(مرآةالعقول ج9ص10)

بنابراین لازم است که دوستان آن حضرت در چنین حالی دعا کنند و برطرف شدن حزن و اندوه را از قلب مبارک امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و نیز فرجش را از خداوند بخواهند.

·         چهارم:حاجت امام عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و دعا برای فرج او را بر حاجت خود مقدّم بدارد، که این از نظر عقلی و نقلی ثابت است و لازمه ی کمال ایمان است و این تقدّم، یک نوع توسّل و استشفاع کامل به آن حضرت است و آن از جمله آداب مهمّه ی دعا می باشد چنانچه در زیارت جامعه ی کبیره آمده است که:

"شما _اهل بیتعلیهم السّلام_ را به سوی خداوند عزّوجلّ شفیع می نمایم و به واسطه ی شما به سوی او تقرّب می جویم و شما را بر هر مطلب و بر همه ی حاجات خود و بر هر اراده ای که داشته باشم، و در همه ی احوال و امور خود _چه دنیوی و چه اخروی_ مقدّم می دارم"

پس بنده ی مؤمن چنانچه به زبان اقرار می کند، به حسب عمل نیز باید چنین باشد و در هر مقامی از جمله در مقام دعا، امر آن حضرت را بر امر خود مقدّم بدارد.

در آداب و شرایط دعا کننده:

·         شرط اوّل: خللوص نیّت

شایسته و مؤکّد است که دعا کننده خودش را از آنچه مانع از قبولی عبادت است پاک نماید و نفس خویش را از خوی ناپسند و رفتار زشت و کارهای ناروا تهذیب کند و از محبّت دنیای پست و تکبّر و حسد و غیبت و سخن چینی و مانند آن بپرهیزد، زیرا که دعا بهترین عبادت های شرعی است به ویژه دعا برای تعجیل فرج مولایمان حضرت حجّت عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و خواستن ظهور و عافیت برای آن جناب و می بایست نیّت شخص در دعا از تمام آلایش های نفسانی و هواهای شیطانی خالص باشد، زیرا که خلوص نیّت از مهمّ ترین اموری است که رعایتش بر انسان واجب است.(مکیال المکارم ج2ص81)

دعا از بزرگترین و برترین عبادات می باشد و از مهم ترین شرایط صحّت و قبول و کمال هر عبادت، خلوص نیّت در آن می باشد. عمده غرض و انگیزه ای که محرّک و مهیّج بر این دعا می شود، نصرت و یاری خداوند متعال و دین اوست و نیز اداء بعضی از حقوق ولیّ او و آباء طاهرینش می باشد و بعد از این غرض مهمّ در این دعا، سایر فوائد مهمّه و شریفه را قصد نماید.

·         شرط دوّم: توبه و آداب آن

این توبه، از تمام گناهان حتمی و احتمالی است و خصوصاً گناهانی که سبب تأخیر در امر فرج شده است و نیز گناهانی که موجب آزرده شدن قلب مبارک حضرت ولی عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف گردیده است و این توبه با مراعات شرایط و آداب آن تأثیر بسزایی در دعا و اجابت آن دارد.

·         شرط سوّم: خضوع و خشوع در دعا

لازم است در دعا برای تعجیل در فرجِ حضرت خاتم الاوصیاء حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف صدا بلند گردد، به ویژه در مجالسی که برای دعا فراهم شده باشد زیرا که این، نوعی از تعظیم شعائر خداوند است و شعائر خداوند همان نشانه ها و مظاهر دین اوست. چنانچه خود در قرآن کریم می فرماید: "وَ مَن یُعَظِّم شَعائِرَ اللهِ فَاِنَّها مِن تَقوَی القُلوُبِ" و هرکس آن شعائر خداوند را تعظیم کند، همانا که آن از تقوای دل ها است.حج32 و به جهت فرموده ی امام علیه السّلام در دعای ندبه که فرمودند: "تا کی برای تو ای سرورم! با صدای بلند دعا کنم و استغاثه و زاری نمایم؟"(مکیال المکارم ج2ص90)

شخص مؤمن در دعا برای فرج باید در حال اضطرار باشد، همان طور که اگر خطری جان فرزند یا آبروی او را تهدید می کرد از حالت عادی خارج می شد، بلکه باید حال تضرّع او در دعا برای آن حضرت بیشتر از این باشد به دلیل آن که امر حضرت باید در نظر مؤمن، بزرگتر از امر او باشد. چنانچه پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله فرمودند: "حقیقتاً مؤمن به کمال ایمان نمی رسد تا آن که امر من و اهل بیتم در نظر او از امر خود و خانواده اش بزرگتر باشد."

·         شرط چهارم: شفیع قرار دادن اهل بیت در دعا

مؤمن باید در دعا آبرومند ترین مخلوقات خداوند یعنی همان انوار پاک اهل بیت علیهم السّلام را که ایشان از اوّل خلق عالم، شفیعان همه ی انبیاء و اولیاء و فرشتگان بوده اند، به درگاه الهی شفیع قرار دهد. خصوصاً وجود مقدّس حضرت سیّدالشّهداء علیه السّلام را واسطه قرار دهد که درمورد ایشان فرموده اند: "سفینة الحسین علیه السّلام أسرع" یعنی کشتی نجات امام حسین علیه السّلام سریع تر حرکت می کند.

·         شرط پنجم: تقوای الهی

کمال ثواب ها و مکارم ها بستگی به تحصیل تقوای دارد به جهت فرموده ی حقّ تعالی که در کلام خود چنین فرموده اند: "خداوند فقط از تقوا پیشگان می پذیرد"مائده27. همان گونه که تقوا درجات و مراتب مختلفی دارد، پذیرش و قبولی نیز درجاتی دارد. هرکس تقوای بیشتری داشته باشد نتایج نیک و مکارم حاصله برای او از آن دعا کامل تر و بارزتر خواهد بود.(مکیال المکارم ج2ص82)

مراتب تقوای ظاهری:

·         اوّل: ترک گناهان کبیره و انجام فرائض و واجبات

·         دوّم: ترک گناهان کبیره

·         سوّم: ترک مکروهات

·         چهارم: ترک مباهات

مراتب تقوای باطنی:

·         اوّل: تطهیر قلب از کفر و شرک و نفاق به هر اندازه که باشد و نیز تطهیر قلب از محبّت دشمنان خداوند و دشمنان اولیاء خدا مخصوصاً دشمنان اهل بیت علیهم السّلام که با حبّ آن ها هرگز حبّ خداوند و اولیاء او در قلب راهی ندارد.

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمودند: "هرکس از یاری ما اهل بیت ناتوان باشد امّا در خلوت های خود، دشمنانمان را لعنت کند، خداوند صدایش را به تمام فرشتگان از زمین تا عرش خواهد رساند. پس هرچه این مرد دشمنانمان را لعنت کند، فرشتگان او را یاری نمایند و هرکه را او لعنت کند، آن ها نیز او را لعنت کنند سپس بار دیگر بر دشمنان لعنت فرستند. آنگاه گویند: خداوندا! بر این بنده ات درود فرست که آنچه در توان داشت بذل کرد و به کار برد و اگر بیش از این در توان داشت، انجام می داد. ناگاه از جانب خدای عزّوجلّ ندا می آید که دعای شما را به اجابت می رسانم و خواسته ی شما را پذیرفتم و بر روان او در میان ارواح پاکان درود فرستادم و او را برگزیدگان نیکان قرار دادم".(بحارالانوار ج27ص223، مکیال المکارم ج2ص95)

·         دوّم: تطهیر قلب از همه ی رذائل نفسانی و صفات شیطانی است که اعظم آن ها و سر منشأ تمام آن ها، حبّ دنیا است.

پس بنده ی مؤمن که سعی و اهتمام در تحصیل تقوای ظاهری و تقوای باطنی نمود، به هر مرتبه ای از آن که کامل شود، بر اثر آن همه ی اعمال و مطلق دعاهای او و مخصوصاً دعا برای فرج صاحب الامر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف پذیرفته می شود.

در بیان اوقات دعا برای تعجیل در امر فرج:

برای تأثیر بیشتر دعا، اوقات شریفه ای را که در قبول دعا و تأثیر آن دخالت دارد باید مراعات کرد. خصوصاً اوقاتی که ائمّه ی طاهرین علیهم السّلام در آن اوقات برای فرج آن حضرت دعا می نموده و یا شیعیان را به دعا برای این امر در آن اوقات سفارش فرموده اند رعایت کند و ما آن اوقات را به اختصار بیان می کنیم:

امّا در روز و شب، هنگام صبح از اوّل طلوع فجر تا طلوع شمس بسیار وقت با فضیلتی است و نیز اوقات نماز و بعد از اداء فریضه هنگام سحر، بهترین وقت برای دعا ست.

امّا در هفته، شب و روز جمعه، خصوصاً در ساعاتی که ذکر شد و بعد از آن دوشنبه و پنج شنبه، از جهت ملاحظه ی آن که در این دو روز اعمال مؤمنین، خدمت آن حضرت عرضه می شود از فضیلت ویژه ای برخوردار است.

امّا در ماه، برتر از همه ی ماه ها ماه مبارک رمضان است که در جمیع اوقات شب و روز آن دعا کردن از ویژگی خاصّی برخوردار است و در روایات به آن بسیار سفارش شده به ویژه در شب های قدر و در شب بیست و سوّم که تأکید بیشتری دارد. و بعد از آن ماه شعبان است که از خصوصیّات آن، آمرزش گناهان و نیز تقدیر بعضی از امور در شب نیمه ی آن است و چون میلاد پربرکت آن حضرت در آن شب اتّفاق افتاده، از آن جهت دعا و توسّل به حضرت در آن شب بسیار مناسب است.

بعد از آن ماه رجب است و از خصوصیّات آن، استجابت دعا در آن ماه است. سیّدبن طاووس، در ضمن حدیثی که از پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله نقل کرده است که فرمود: "در این ماه شریف _ماه رجب_ منادی ندا می کند این ماه من است و بنده، بنده ی من است و رحمت، رحمت من است. پس هرکه مرا در این ماه بخواند، او را اجابت می نمایم و هر چیزی بخواهد به او عطا کنم و هرکس طلب هدایت از من نماید، راهنمائیش کنم و این ماه را رشته ای بین بندگانم قرار دادم، پس هرکس به آن تمسّک جوید، به _قرب_ من می رسد."(اقبال الاعمال ص682). پس لازم است که شخص مؤمن در تمام اوقات این ماه شریف خصوصاً در ایّام "البیض" یعنی سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم این ماه که اعمال "امّ داوود" در آن وارد شده، سعی و اهتمام بیشتری به دعا کردن برای تعجیل در امر فرج امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف داشته باشد.

و بعد، ماه ذی الحجّة الحرام است و روز نهم آن که "روز عرفه" است و از لیالی مبارکه و دعا در آن شب و روز مستجاب می گردد و توبه در آن روز پذیرفته می شود. در "صحیفه سجّادیه" دعایی از حضرت سجّاد علیه السّلام در حقّ امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در این روز است که در قسمتی از آن می فرماید: "خدایا! برای ولیّ خود شکر و سپاس آنچه بر او نعمت داده ای الهام نما و مانند آن را به ما الهام فرما و او را از جانب خود توانایی که  او را یاری دهد، عطا فرما و با گشودنی آسان، مشکلات او را بگشای و او را به تواناترین تکیه گاه خود، یاری ده..."(اقبال الاعمال ص353). در دهه ی دوّم آن ماه "عید سعید غدیر" اتّفاق افتاده است که روز تجدید عهد و میثاق با ولایت اهل بیت علیهم السّلام به خصوص ولی عصر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف است و طبق فرموده ی حضرت امام صادق علیه السّلام "خداوند روزی را خلق نکرده که حرمتش از این روز بیشتر باشد".(بحارالانوار ج98ص303ح2)

و در دهه ی سوّم آن، روز بیست و چهارم روز "مباهله" است که روز استجابت دعاست و فضائل آن بسیار است و روز بیست و پنجم ماه ذی الحجّة که در آن روز سوره مبارکه "هل أتی" در وصف اهل بیت علیهم السّلام نازل شده و به سبب فضل آن عظیم و شأن و قدرش والاست و روز دعا و توسّل به ائمّه ی اطهار علیهم السّلام است. و بعد از آن روزهای دیگری است که از امتیاز ویژه ای برخوردارند. از آن جمله، روز "عید قربان" و "عید فطر" است و امام صادق علیه السّلام در این باره فرموده اند: "همّ و حزن اهل بیت علیهم السّلام هر ساله در این دو روز تازه می شود به واسطه ی آن که حقّ خود را دست دشمنانشان می بینند".(مکیال المکارم ج2ص45)

پس لازم است که شیعیان به آن حضرات در این حزن تأسّی نمایند و برای برطرف شدن آن، برای ظهور و فرج بسیار دعا کنند. و نیز "عید نوروز" است که در این مورد از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که فرمودند: "هیچ نوروزی نیست مگر آن که ما انتظار می کشیم زیرا که آن روزِ ما و روز شیعیان ماست".(بحارالانوار ج53ص308ح84)

پس سزاوار است که دوستان، در انتظار فرج و سعی و اهتمام در طلب تعجیل آن از خداوند متعال، به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام تأسّی کنند. و همینطور روز "عاشورا" که درباره ی آن روایت شده که "روز فرج حضرت صاحب الأمر خواهد بود" و لذا سزاوار است که در آن روز در کنار گریه بر مصائب و مظلومیّت وجود مطهّر آقا اباعبدالله علیه السّلام با سوز دل برای فرج منتقم ایشان دعا کنیم.

و همچنین روز "دحو الأرض" است یعنی روز بیست و پنجم ذی القعده که امام رضا علیه السّلام در این باره فرمودند: "حضرت مهدی در این روز ظاهر خواهد شد".(بحارالانوار ج98ص340ح3)

بیان مکان های شریف برای دعا در تعجیل فرج:

بعضی از مکان ها هستند که در آیات و روایات به آن ها سفارش شده و اختیار آن مکان ها در استجابت دعا تأثیر زیادی دارد. سزاوار است هنگام تشرّف در آن مکان ها و تا زمانی که در آن جاست، در دعا برای فرج اهتمام نمایند. از جمله ی مواقف کریمه و مشاهد مشرّفه، "حرم الهی" و "روضه ی نبویّه" و "روضه های مطهّره ی هریک از ائمّه ی اطهار علیهم السّلام" می باشد که در هرکدام، دعا و عباداتی انجام شود، چندین برابر فضل و شرافت نسبت به سایر مکان ها دارد و این مدخلیّت تام و کامل در اخبار زیادی تصریح شده است.

و بعد از آن "حرم های فرزندان ائمّه ی طاهرین علیهم السّلام" است که در بعضی از روایات تصریح شده است که "مزار آن ها در آثار، در حکم مزار ائمّه ی اطهار علیهم السّلام است". و بعد از آن، "قبور علماء و صلحا و مؤمنین خصوصاً قبر والدین" است و بعد از آن، "مجلس ذکر و علم و مجلسی است که در آن ذکر مناقب و فضائل اهل بیت علیهم السّلام یا مراثی آن ها باشد" که برای هریک از آن ها در اخبار فضیلت و شرافتی بیان شده و سزاوار است که مؤمن در این گونه مجالس فرصت را غنیمت شمارد و برای فرج مولای خود دعا کند. لکن در میان مواقف و مشاهد شریفه، پرفضیلت ترین آن ها، خصوصاً از جهت تأثیر دعا، "حرم مطهّر سیّد و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السّلام" می باشد و این به واسطه ی خصوصیّتی است که خداوند متعال در آن قرار داده است. اجمالاً چنین است که چون شهادت آن حضرت وسیله ی استحکام و بقای امر توحید و رسالت و ولایت جمیع انبیاء اطهار علیهم السّلام و ظهور آثار آن می گردید، پس فضایل جمیع آن ها در وسایل حسینی جمع شده و لهذا حرم ایشان به منزله ی حرم همه ی ائمّه علیهم السّلام و بودن در آن به منزله ی بودن در حرم ائمّه علیهم السّلام است. و "سرداب مطهّر آن حضرت در سامرا" و "مسجد سهله" و "مسجد کوفه" و "مسجد جمکران" و در هر مکانی که منسوب به آن بزرگوار است.(مکیال المکارم ج2ص75-78)

و بعد از آن، افضل از همه ی مکان ها، هر مجلسی ست که در آن عزاداری برای حضرت سیّدالشّهداء علیه السّلام شود، یا زیارت آن حضرت خوانده شود و در حدیث است که: "امام حسین علیه السّلام در عرش الهی به سه مقام، نظر رحمت دارد و در حقّ آن دعا می فرماید. اوّل: به مرقد شهدائی که با ایشان بودند، دوّم: به حال زوّارشان، سوّم: به مجلسی که در آن برای آن حضرت عزاداری شود".(بحارالانوار ج25ص376ح24)

پس لازم است که مؤمن هرگاه در یکی از این مکان های شریف تشرّف یافت، در دعا و طلب فرج برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف کوشش نماید.

امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف  فرمودند: "من برای هر مؤمنی که پس از ذکر مصائب سیّدالشّهداء در مجالس عزاداری برای من دعا کند، دعا می کنم".(مکیال المکارم ج2)

در بیان موانع استجابت دعا:

موانعی وجود دارد که دعا کننده باید از خود دور کند تا آن که آثار دعا به سرعت ظاهر شود و آن موانع بسیارند و بیان آن بر وجه کلّی این است که از محرّمات الهی دوری کند و نیز از کوچک شمردن واجبات الهی دوری نماید و از این دو مطلب تعبیر به "ورع" و "تقوا" شده است.

امام صادق علیه السّلام فرمودند: برای شیعیان مستضعف در هر مشکلی از مشکلات دعای معیّنی است و امّا بصیرت یافتگان رسیده _به مراتب عالیه_ دعایشان پشت مانع نمی ماند.(بحارالانوار ج94ص89)

"اِنَّما یَتَقَبَّلُ اللهِ مِنَ المُتَّقین" همانا خداوند فقط از متّقین قبول می کند.مائده27

از این آیه ی شریفه استفاده می شود که خداوند اعمال خیر و عباداتی را مورد قبول قرار می دهد که از اهل تقوا صادر شده باشد. پس به وسیله ی کامل شدن هر مرتبه از مراتب تقوا در شخص دعا کننده، دعای او افضل و شرافت آن کامل تر می شود.
 
 

آرشیو مطالب
Skip Navigation Links

دلنوشته ها
 این بخش در حال
به روزرسانی می باشد

تصاویر سایت
 این بخش در حال
به روزرسانی می باشد