امیرالمومنین علی علیه السلام  می فرماید روزی همراه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از یکی از راه های مدینه می گذشتیم، به باغی رسیدیم عرض کردم: یا رسول الله، چه باغ زیبایی! فرمود: چه زیباست! اما برای تو در بهشت زیباتر از این است، به باغ دیگری رسیدیم، گفتم: یا رسول الله، چه باغ زیبایی! فرمود: چه زیباست! اما برای تو در بهشت زیباتر از این است، تا این که از هفت باغ گذشتیم و همواره من می گفتم چه زیبا است و ایشان هم می فرمود: برای تو در بهشت از این زیباتر است. وقتی راه خلوت شد، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مرا در آغوش گرفت و در حالی که گریه اش گرفته بود فرمود: پدرم فدای شهید تنها! عرض کردم یا رسول الله، چرا گریه می کنی؟ فرمود: از کینه های که در دل اقوامی است که بعد از من آن را ظاهر می کنند، کینه های بدر و خون های احد. عرض کردم: آیا دینم در آن هنگام سلامت خواهد بود؟ فرمود: دینت در سلامت خواهد بود.

سپس فرمود: یاعلی! مژده باد تو را که زندگی و مرگ تو با من است. تو برادر، جانشین، منتخب، وزیر و وارث منی، تویی که دین مرا ادا و به وعده هایم وفا خواهی کرد. تو ذمّه ی مرا بری می کنی و امانت مرا باز می گردانی! و طبق سنت من با ناکثین و قاسطین و مارقین می جنگی.

تو نسبت به من همچون هارون نسبت به موسی هستی، تو از هارون اسوه و روش خوبی خواهی داشت آن هنگام که قوم هارون وی را ضعیف شمردند و نزدیک بود او را بکشند. پس تو نیز به ستم و اتحادی که قریش بر ضد تو خواهند کرد صبر کن، چون تو همانند هارون نسبت به موسی و پیروانش هستی، و قریش همچون گوساله سامری و پیروان او هستند. هنگامی که موسی هارون را جانشین خود در قومش قرار داد به او چنین دستور داد که : اگر گمراه شدند و هارون یارانی پیدا کرد با آنها جهاد کند و گرنه دست نگه دارد و جان خویش را حفظ کند و میان آنان اختلاف نیندازد.

یا علی! خداوند پیامبری را مبعوث نکرده مگر آن که گروهی به اختیار و گروهی بدون خواست قلبی تسلیم وی شدند. خداوند کسانی را که به اکراه تسلیم شدند بر آنان که به اختیار خود تسلیم شدند مسلط نمود و آنان را کشتند تا اجر آنان که به اختیار خود تسلیم شدند فزونتر گردد.

یا علی! هر امتی که بعد از پیامبر شان با یکدیگر اختلاف کنند، اهل باطل آنان بر اهل حق شان غلبه می کند.

خداوند، اختلاف و جدایی را برای این امت نوشته است در حالی که اگر می خواست آنان را هدایت می کرد به طوری که دو نفر از مردم هم اختلاف نمی کردند و در هیچ چیز از امر خداوند به منازعه نمی پرداختند و هیچ مفضولی برتری صاحب فضلی را بر خود انکار نمی کرد، اگر خدا می خواست انتقامش را زودتر می فرستاد و نعمت را بر آنان تغییر می داد تا ظالم تکذیب شود و دانسته شود که راه حق کدام است. لکن خداوند دنیا را محل عمل و آخرت را محل استراحت قرار داده است: تا آنان که بد کردند مطابق عمل شان جزا داده شوند و آنان که نیکی کردند به نیکی جزا داده شوند. نجم31

مولا علی علیه السلام  فرمودند: چون این کلمات را از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم، عرض کردم: خدا را سپاس برای شکر بر نعمت هایش و صبر بر بلایش و تسلیم و رضا بر قضایش. ( اسرار آل محمد ص 34 و 35)

و همین طور پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در شباهت امتش با بنی اسرائیل فرمودند: امت من، سنت و رویه ی بنی اسرائیل را مرتکب می شوند. به طوری که قدم جای قدم آنان می گذارند و تیر به همان جا که آنان زدند می زنند، و وجب به جب و ذراع به ذراع و باع به باع کارهای آنان را انجام می دهند. به طوری که اگر داخل سوراخ حیوانی بشنوند امت من نیز به آن داخل می شوند. تورات و قرآن را یک فرشته در یک ورق با یک قلم نوشته است و مثل ها  وسنت های آنها به یک صورت جاری شده است. (اسرار آل محمد ص57)

وای بر امتی که در فقدان رسول خود بر سر عترت و اهل بیت و جانشین بر حقش چه آوردند!!!!!