محبت حسین علیه السلام  یا محبت دنیا ؟؟؟؟

پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم درباره محبت پاره تن خود امام حسین علیه السلام  فرموده است: " محبت حسین علیه السّلام حقیقتی است که در اعماق جان مومنین نهفته است"( بحارالانوار ج43ص281)

و در جای دیگر پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: محبت حسین علیه السّلام در قلوب اهل ایمان نهفته است.

محبت امام حسین علیه السلام در دل و جان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نیز ریشه دوانیده بود به طوری که می فرمود هرگاه که به فرزندم حسین می نگرم , گرسنگی و اندوه از وجودم رخت بر می بندد و نیز فرمود بار خدایا من حسین را دوست دارم و آنان که دوستدار  او هستند نیز دوست دارم . (بحار الانوار علامه مجلسی ج 43 ص 309)

محبت اباعبدالله علیه السّلام دارای خصوصیات و امتیازاتی است از قبیل :

1-دلهای با ایمان مشتاق زیارت مرقد مطهر اویند و هنگام شنیدن نام و یادش عواطفشان برانگیخته می شود.

2-هر کسی به زیارت سایر ائمه علیه السّلام مشرف می شود، در زیارت آنان نیز  نام و یاد گرانمایه اش ، در کنار نام آنان صفا بخش دل اوست.

3-خود آن حضرت فرمودند:  "من شهید اشک هایم ! هیچ مومنی مرا یاد نمی کند جز اینکه طوفانی از اندوه در دلش ایجاد و اشک دیدگانش جاری می گردد.( بحارالانوار ج44 ص279)

4-از جمله تاثیر محبت ویژه آن حضرت این است که ورود ماه غم انگیز محرم، دل هل را از غم و اندوه لبریز می سازد.

5-شنیدن مکرر مصائب وارد بر ایشان ، انسان را خسته نمی کند و ذره ای از عشق و سوز و گداز بر او کاسته نمی شود به گونه ای که اگر روزی هزار بار مصائب آن حضرت گفته شود باز هم دل های با ایمان به خاطر شنیدن شدت عطش، زخم های بی شمار، فریاد مظلومیت و ... فریاد ناله و شیون و زاری آنها بلند میشود.

به راستی سنّت الهی چنین بوده که محبت امام که مسیر تاریخ را عوض کرده و دین الهی را نجات می بخشد به گونه ای خاص در دل و جان مسلمین و مومنین قرار گیرد . حتی کسانی که مقابل حسین علیه السلام قرار گرفتند به قول فرزدق : دلهایشان با او بود , اگر چه بر اثر دنیا پرستی شمشیر هایشان بر روی  او کشیده شد . , چه رسد به مومنی که عشق و محبت او با گل آنان سرشته شده است:

شاهد این سخن همین است که هنگامی که امام حسین علیه السلام  رودرویی سپاه کوفیان در روز عاشورا ایستادند خطاب به آنها فرمودند: وای برشما! آیا ما را تنها گذاشته و رهایمان می کنید، در حالی که هنوز شمشیرهایتان در غلاف است و دل هایتان از ما نرنجیده و تصمیم محکم و درستی نگرفته اید؟( احتجاج ج2 ص 99)

اما کو گوش شنوا؟ آنها فریب دنیای پست را خورده بودند و در دلشان نشانی از ایمان نبود، آن جا که امام علیه السلام در آن روز مصیبت عظمی دوبار رو به سپاه عمرسعد فرمودند:

ای بندگان خدا! تقوای خدا پیشه سازید و از دنیا بر حذر باشید که اگر دنیا برای کسی می ماند و یا کسی در دنیا می ماند، پیامبران شایسته تر بودند که بمانند و آنان بیش از همه سزاوار خشنودی و بیش از همه به قضای خدا خرسند اند جز این که خدای متعال دنیا را برای آزمون و بلا و اهل آن را برای فنا آفرید. پس تازه ی دنیا کهنه و آسودگی دنیا نابود و شادمانی دنیا اندوهگین می شود و سرای آخرت فرا می رسدو خانه ی دنیا از دست می رود. توشه برگیرید که بهترین توشه تقواست. پس تقوای خدا پیشه سازید امید است رستگار شوید."(سخنان جامع امام حسین علیه السلام ص468)

باز امام علیه السلام پیش آمد و فرمود: "سپاس از آن خدایی ست که دنیا را آفرید و آن را منزل فنا و نیستی قرار داد که پیوسته اهل خود را از حالی به حال دیگر درآورد. فریب خورده کسی است که فریب دنیا خورد و بدبخت کسی است که دنیا گمراهش کرد. پس فریب دنیا نخورید که دنیا امیدواران خود را ناامید و آزمندان خود را محروم می کند. (فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام ص466)

اما مومنین خاصی که دل هایشان مالامال از محبت حسین علیه السلام بود کسانی بودند چون زهیر، وقتی سپاه حر جلوی امام حسین علیه السلام را گرفت امام علیه السلام  خطاب به یارانش فرمود:

برای ما حادثه ای پیش آمده است که می بینید؛ همانا دنیا رو برگردانده، خوبی هایش واژگون و دگرگون شده، جدایی از آن ادامه یافته و جیزی از آن باقی نمانده؛ مگر به قدر ته مانده ی کاسه ای و زندگی ناچیزی؛ چون چراگاهی خشکیده. آیا به حق که بدان عمل نمی شود و به باطل که از آن نهی نمی کنند، نمی نگرید. مومن حقیقتا باید مشتاق لقای پروردگار باشد. همانا من مرگ را چیزی جز سعادت و خوشبختی و زندگی با ظالمان را جیزی جز ملامت و بدبختی نمی دانم.

در این هنگام زهیر بن قین برخاست و گفت: ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم! خداوند ما را توسط شما هدایت فرماید! سخنانت را شنیدیم، بدان اگر دنیا برای ما ماندگار باشد و ما در آن زندگی جاوید داشته باشیم با این حال، قیام با تو را بر اقامت در این دنیا ترجیح می دهیم.

آری شیعه و مومن واقعی این گونه است، همان طور که امام باقر علیه السلام  به آن اشاره دارند که حقیقت ایمان این است:

فضیل بن یسار گوید امام باقر علیه السلام  فرمودند: هیچ یک از شما به حقیقت ایمان واصل نگردد، تا آن که سه خصلت در وی باشد، مرگ را از زندگی بیشتر دوست بدارد، فقر نزد او بهتر از غنا و بیماری در نظرش محبوب تر از تندرستی باشد، عرضه داشتم چه کسی می تواند چنین باشد؟

فرمودند: همه ی شما! و فرمود: آیا شما کدام یک از این دو را بیشتر دوست دارید؟ این که در دوستی ما بمیرید یا در بغض ما زنده بمانید؟ عرض کردم به خدا سوگند! مرگ ما در دوستی شما نزدمان محبوب تر است. فرمود: آیا نزد شما فقر و غنا یا بیماری و صحت نیز همان گونه است یا نه؟ گفتم: به خدا قسم بله. ( معنای الاخبار ج1 ص415)

حال ما چگونه است؟

حسین علیه السلام  یا دنیا؟

حسین علیه السلام  یا تندرستی و صحت؟

حسین علیه السلام  زمان مهدی عجل الله تعالی فرجه الشّریف یا دنیای فانی؟