روزشمار کاروان قوت دل حجه بن الحسن، حضرت علیا مخدره زینب کبری سلام الله علیها

شب 11 محرم الحرام سال 61 هجری قمری

آمدن چهار هزار ملک به رهبری ملک منصور در دشت کربلا

پس از شهادت حضرت حسین بن علی علیه السلام، امام صادق علیه السلام  می فرمایند: چهار هزار ملک به رهبری ملک منصور از خداوند اذن خواستند تا به یاری اباعبدالله بشتابند، ولی وقتی به کربلا رسیدند که امام شهید شده بودند. خاک و غبار قتلگاه را به سر و روی خود پاشیدند. و ناله و شیون سر دادند و از خداوند خواستند تا قیامت نزد قبر اباعبدالله الحسین علیه السلام  بمانند و برای او عزاداری نمایند. (کامل الزیارات حدیث 1)

آزاد شدن آب

بعضی از اطفال از فرط تشنگی و وحشت شهید شدند. خبر به عمرسعد دادند. لعین دستور داد آب به اطفال برسانند. ولی هیچ کس آب ننوشید و می گفتند: چگونه آب بیاشامیم در حالی که فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را با لب تشنه کشتند. (سوگنامه آل محمد ص392)

عزاداری و نوحه سرایی

جبرئیل در آن شب مکرر فریاد می کشید که: حسین علیه السلام  را کشتند. حیوانات وحشی در این شب بر کنار جسد به خون آعشته اباعبدالله الحسین علیه السلام  گرد آمدند و خود را بر روی پیکر گلگون او انداختند و تا صبحگاهان سوگواری نمودند. جنیان در کربلا حاضر شدند و زن و مرد سینه زنان، اطراف بدن مطهر شهیدان بودند و تا هنگام صبح ندبه و اشک و آه داشتند. (بحارالانوار ج45 ص432)

غشوه ی حضرت زینب سلام الله علیها پس از بازگشت از قتلگاه

در شب یازدهم بعد از آن که عقیله ی بنی هاشم سلام الله علیها خاندان عترت و جگرگوشه گان رسالت را جمع آوری کردند و سامان بخشید. به همراه خواهرش ام کلثوم در قتلگاه حاضر شد و مدتی با پیکر برادر راز و نیاز کرد و توشه ی سفر از آن قطعه قطعه پیکر گرفت. هنگام بازگشت به خیمه نیمه سوخته از شدت مصیبت گریست تا بی تاب شد، از هوش رفت. مادرش صدیقه طاهره حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها را دید و از ظلم و جفای امت شکوه نمود و عرضه داشت: مادر نبودی ببینی امروز با ما و عزیزانت چه کردند، و شروع کرد مصائب را یکی یکی برای حضرت زهرا سلام الله علیها شرح داد. بانوی دو سرا فرمودند: دخترم میوه ی دلم! در تمام این صحنه ها من در کنار تو و برادرت حسین علیه السلام  بودم، حتی صحنه ی دلخراشی را که تو ندیدی من دیدم. (ریاحین الشریعه)