الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمؤمنین و الائمة المعصومین و الحجة بن الحسن العسگری عجّل الله تعالی فرجه الشّریف

موضوع شناخت و التزام به پیروی و ضرورت وجود رهبر دینی واجد الشرایط اسلامی در هر زمان ، از اعتقادات مخصوص به شیعه نیست، بلکه از تعالیم ناب اسلام است که همه ی فرقه های مسلمانان اعم از شیعه و سنی به آن معتقدند. چراکه این اندیشه به حسب اصل و ریشه، قرآنی است. این قرآن مجید است که با قاطعیت تمام پیروزی نهایی ایمان اسلامی، غلبه قطعی صالحان و متقیان، کوتاه شدن دست ستمکاران و جباران برای همیشه و آینده ی درخشان و سعادتمندانه ی بشریت را نوید داده است.

اعتقاد به امامت یکی از واجبات الهی است که پیامبر بزرگ اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم آن را اعلان کردند و مسئولیت آن را بر دوش همه ی مسلمانان قرار دادند و مخالف با آن را در زمره ی مردم زمان جاهلیت به شمار آوردند و فرمودند: "هر کسی بدون شناخت امام زمانش بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است."(احمد بن حنبل در مسندش2،83 و 4،96/ صحیح بخاری13،5 باب الفتن/مسند ابوداوود طیالسی ص259 چاپ حیدر آباد/ صحیح مسلم ج 6 ص2221 و ...)

آری، این حدیث شریف با صراحت و تاکیدی که در آن دیده می شود، نظر ما را به دونکته مهم و غیر قابل انکار جلب می کند: اول اینکه پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم با کنار هم قرار دادن دو کلمه ی امام و زمان به ضرورت وجود امام جامع الشرایط در هر عصر و زمانی توجه دارد که امت باید او را بشناسد و از او پیروی نماید و این مطلب به این معنی است که امام چه در غیبت و چه در ظهور حتما باید وجود داشته باشد و اختلافاتی که در مورد متولد شدن امام و یا نسب ایشان در میان فرقه های مختلف اهل سنت وجود دارد با این سخن رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم مطابقت نمی کند، زیرا با نبودن امام زمان (یعنی متولد نشدن ایشان) چنین کلامی از پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم غیر معقول! است [العیاذ بالله].

شیعه دوازده امامی معتقد است، امام مهدی  عجّل الله تعالی فرجه الشّریف فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است و هم اکنون نیز زنده و غایب است، ولی اهل سنت هر چند بالاتفاق به مهدویت معتقد هستند و به دلیل وجود روایت های متواتر ظهور حضرت مهدی  در آخرالزمان را جزو اعتقادات قطعی خود می دانند، اما در مورد نسب و ولادت ایشان به چند گروه تقسیم می شوند:

1.       عده ای از اهل سنت مدعی اند که حضرت مهدی علیه السلام همان عیسی بن مریم است و در این مورد به خبری واحد که از انس بن مالک نقل شده است، استناد می کنند. (سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، ح4029)

2.       تعداد اندکی نیز مدعی هستند که حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف از اولاد عباس بن عبدالمطلب است. آنان به خبر واحدی استناد می کنند که در کنزالعمال ذکر شده است . (کنزالعمال، ج14، ص 264، ح38663(

3.      عده ای نیز معتقدند حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف از اولاد امام حسن مجتبی است و نه امام حسین.(الاطناب المنیف، ابن قیم جوزی، ص151 ،به نقل از کتاب الامام مهدی، میلانی، ص 21)

4.      گروهی می گویند: پدر امام مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف هم نام پدر پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم است و چون نام پدر حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم عبدالله بود، پس مهدی علیه السلام پسر امام حسن عسکری علیه السلام نمی تواند مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجه الشّریف باشد. مستند این احتمال هم باز خبری است که در کنزالعمال ذکر شده است . (کنزالعمال، ج 14، ص 268، ح38678(

5.      جمعی از آنان همانند شیعه دوازده امامی معتقدند که امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف از اولاد پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و فاطمه سلام الله علیها است و حضرت عیسی نیز به هنگام ظهور امام مهدی علیه السلام به یاری او خواهد شتافت و در نماز به آن حضرت اقتدا خواهد کرد.

و دوم اینکه با بیان پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم درباره ی نوع مردن ( مرگ جاهلیت)، ایشان بر این نکته توجه دارند که امام، باید معصوم از اشتباه و عالم به همه احکام الهی باشد تا بتواند مردم را به سوی دین محکم و اسلام حققیقی هدایت کند و زنگارهای جاهلیت را از قلب های مسلمانان بزداید.

بر این اساس پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در این حدیث، امامتِ غیر معصوم را باطل فرموده اند.( برگرفته از کتاب امام مهدی در منابع اهل سنت ص29/33)

بیشتر علمای اهل سنت به عصمت امام عقیده ندارند! و ایشان را یک انسان عادی به حساب می آورند! که احتمال ارتکاب برخی گناهان و اشتباهات مثل هر انسان دیگری از او می رود!!! این عقیده را ابن کثیر و بسیاری از علمای اهل تسنن بدان اهتمام ورزیده اند. (شارح سنن ابن ماجه، ج2، ص519( 

اما این عقیده با حدیثی که خود علمای اهل سنت بدان اقرار کرده اند و آن را صحیح اعلام کرده اند مغایر است و ما نیز برای اثبات این حدیث و معصوم بودن امام  به بیان دلایلی از قرآن مجید و علمای بزرگ شیعه می پردازیم:

" أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلاَّ أَنْ يُهْدى‏ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ " آيا كسى كه هدايت به سوى حق می كند براى پيروى شايسته‏ تر است، يا آن كس كه خود هدايت نمى‏شود مگر هدايتش كنند؟! شما را چه مى‏شود، چگونه داورى مى‏كنيد؟" سوره یونس  ایه 35

امام رضا علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند: خداوند متعال به پیامبران و ائمه علیهم السلام توفیق داده و از خزانه ی دانش و حکمت خویش چنان به آنان ارزانی می دارد که به هیچکس چنین نمی کند و در نتیجه دانش آنان فوق علم مردم زمانه ایشان است.(کافی ج1 ص157 ح1)

از طرفی امام، رهبر جامعه است و مردم باید از او پیروی کنند؛ از طرف دیگر این ایه ی شریفه میفرماید کسانی که به سوی حق هدایت می کنند برای پیروی شایسته تر هستند، و کسی که خطا و اشتباه می کند قطعا به سوی حق هدایت نمیکند چون حق، بدور از خطا و اشتباه است. پس چنین کسی باید بدور از خطا و اشتباه و معصوم باشد. و در ادامه ی ایه خداوند تبعیت از کسانی که گرفتار خطا میشوند را مورد مواخذه قرار داده است.این ایه ی شریفه به ما می گوید باید از کسی که به سوی حق هدایت می کند پیروی کنیم یعنی کسی که گرفتار خطا و اشتباه نمی شود (چون خطا کار از حق منحرف است). و اگر تبعیت از امام لازم است ما باید دنبال امامی باشیم که به حق هدایت می کند و از خطا و اشتباه بدور است یا به عبارتی معصوم است.

" وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ " و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود و وى آن همه را به انجام رسانيد [خدا به او] فرمود من تو را پيشواى مردم قرار دادم [ابراهيم] پرسيد از دودمانم [چطور] فرمود پيمان من به بيدادگران نمی رسد.سوره بقرة  ایه 124

در این ایه، امامت، عهدی الهی شمرده شده است و خداوند متعال فرموده است که این عهد به ظالمین نخواهد رسید. از طرفی هر خطا و اشتباهی مصداقی از ظلم است.(چون یا حق خود شخص را ضایع می کند یا حقی الهی را و یا حق الناسی را).

امام صادق در تفسیر " قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ " می فرمایند: انسان سفیه و نادان، امام پرهیزگار نمی شود.(کافی ج1 ص133 ح2)

پس کسی که عهد امامت به او می رسد باید از خطا و اشتباه به دور باشد یعنی معصوم باشد . و این امام است که می تواند انسان را به سعادت واقعی برساند.