ولادت حضرت  امام هادی علیه السلام                                     

اشهر در ولادت امام هادی علیه السلام آن است که در نیمه ذیحجه سنه دویست و دوازده در حوالی مدینه در موضعی که آن را "صریا" گویند دنیا را به نور وجود خود روشن فرمود و لکن به روایت ابن عّیاش ولادت آن حضرت دوم رجب یا پنجم واقع شده است.

والده معظمه جلیله اش ثمانه مغربیه است و معروف است به سیّده و در جنّات الخلود است که آن مخدّره همیشه روزه سنتی داشت و در زهد و تقوی مثل و مانند نداشت و در درّالنّظیم است که کنیه آن مخدّره امّ الفضل بوده است.

 محمّدبن فرج و علی مهزیار روایت کرده از  امام هادی علیه السلامکه فرمودند: مادرم عارفه است به حق من و او از اهل بهشت است نزدیک نمی شود به او شیطان سرکش و نمی رسد به او مکر جبّار عنید و خداوند او را نگهبان و حافظ است و تخلّف نمی کند از امّهات صدیقین و صالحین.

اسم شریف آن جناب علی  و کنیت ابوالحسن است و چون حضرت امام موسی علیه السلام و امام رضا علیه السلام را نیز ابوالحسن می گفتند از جهت تعیین آن جناب را ابوالحسن الثالث می گویند.

اهل حدیث می دانند و مشهورترین القاب آن حضرت نقی و هادی است و گاهی آن حضرت را نجیب و مرتضی و عالم وفقیه و ناصح و امین و مؤتمن و طبیب می گفتند. و چون آن جناب و فرزندش امام حسن عسکری علیه السلامدر سامره سکنی فرمودند در محله ای که عسکر نام داشت از این جهت هر دو بزرگوار را نسبت به آن مکان عسکری می گفتند.

در شمایل آن حضرت گفته اند: که آن جناب متوسط القامة و مرطوبی بود و روی سرخ وسفید و گونه های اندک بر آمده و چشمهای فراخ و ابرو های گشاد و چهره دلگشا داشت.

نقش نگین جناب "الله ربی و هو عصمتی من خلقه " بود. انگشتر دیگر حضرت با این نقش " حفظ العهود من اخلاق المعبود" بود.(منتهی الامال ص429)