حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها حضرت ولیة الله تعالی و صفّیه خاتون خلق جهان و ناموس خداوند عالمیان، عابده زاهده متقیه عارفه کامله مستوره مخدره معصومه فاطمه دختر حضرت موسی بن جعفر کاظم علیه السّلام  را مقامی و منزلتی متعالی و شأنی رفیع و مکانی عظیم است که خداوند عطایش فرموده است.

عزیمت به سوی ایران

با توجه به پیشگویی امام صادق علیه السّلام از قرار گرفتن این گوهر تابناک اهل بیت در صدف قم روشن می شود که تشریف فرمائی حضرت معصومه سلام الله علیها به سرزمین قم با کِلکِ قضا رقم خورده بود و انگیزه ظاهری این سفر اشتیاق دیدار برادر بود.

بیش از ده بهار از عمر شریفش نگذشته بود که پدر بزرگوارش با زهر جفا در زندان هارون به شهادت رسید و دریائی از غم و اندوه بر قلب شریفش فرو ریخت. بنابراین تنها مایه ی تسلّی او حجت زمان، برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا علیه السّلام بود که بعد از پدر، حجت خدا، دادرس امّت و فریادرس مردم مستضعف بود، او نیز در اوج خفقان هارونی با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می کرد. دل نازنین حضرت معصومه سلام الله علیها را می آزرد، ولی دیدار برادر این غم ها را از دل او می زدود و نور و صفا به کانون زندگی اش می بخشید.

نامه امام رضا علیه السّلام به حضرت معصومه علیه السّلام

حضرت امام رضا علیه السّلام نامه ای خطاب به حضرت معصومه علیه السّلام مرقوم فرموده و آن را توسط یکی از غلامانشان به مدینه منّوره برساند.

آنگاه آدرس خانه ی حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام را برای او بیان فرمود تا از کسی آدرس بپرسد. غلام خود را به مدینه رسانید و نامه را خدمت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها تسلیم نمود.

حضرت معصومه سلام الله علیها به مجرّد رسیدن نامه ی امام هشتم علیه السّلام خود را آماده سفر نمود. ( من لا یحضره الخطیب ج2ص261)

حضرت معصومه سلام الله علیها در حدود یکسال فراق برادر را تحمّل کرد، دیگر طاقتش طاق شد و کاسه ی صبرش لبریز گردید و بیش از آن قدرت شکیبائی نداشت، و لذا به اشتیاق دیدار برادر مدینه را به قصد " مرو " ترک کرد.

و این نامه فصل تازه ای از مهر و محبت متقابل آن خواهر و برادر را برای ما روشن نمود و این دلیل دیگری بر عظمت و شخصیّت فوق العاده کریمه اهل بیت علیه السّلام خواهد بود.

همراهان حضرت معصومه سلام الله علیها

بانوی با فضیلتی که در سراپرده ی عصمت در تحت نظارت مستقیم امام کاظم و امام رضا علیه السّلام تربیت شده، هرگز بدون همراهان واجد شرائط به مسافرت طول و دراز " مدینه" تا " مرو " آن هم با وسائل آن روز و ناامنی جادهّ ها، تن نمی داد.

و لذا از برادران و برادرزادگان هر کدام را که آماده سفر به ایران بودند، گرد آورد و به این سفر پرمخاطره به خاطر دیدار برادر اقدام نمود.

در این سفر پنج تن از برادران حضرت معصومه سلام الله علیها، به نام های: فضل، جعفر، هادی، قاسم و زید و تعدادی از برادرزادگان و تنی چند از غلامان و کنیزان، آن حضرت را همراهی می کردند.

رنج سفر را با وسائل بسیار سخت آن روز، هر چه بود تحمّل کردند تا به شهر " ساوه" رسیدند.

مردمان شهر ساوه در زمان ما از شیعیان شیفته و موالیان پاک باخته ی خاندان عصمت و طهارت هستند، ولی در آن ایّام از دشمنان سرسخت اهل بیت بودند. از این رو هنگامی که موکب حضرت معصومه سلام الله علیها و همراهانش به ساوه رسید، مردم ساوه، به آن ها حمله ور شدند و جنگ سختی در گرفت و همه ی برادران و برادزادگان حضرت معصومه به شهادت رسیدند.

جماعتی که با حضرت معصومه سلام الله علیها دخت گرامی حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام همراه بودند، که در منطقه ی ساوه مورد تعرّض لشکر مأمون قرار گرفتند و به طور کلّی مقتول، اسیر یا متفرّق شدند، که تعداد آن ها در بحرالانساب 22 نفر قید شده است.

هنگامی که حضرت معصومه سلام الله علیها آن کانون مهر و صفا، جسد های غرق به خون و پیکرهای قطعه قطعه شده ی 23 تن از عزیزان خود را نقش بر زمین دید، به شدّت محزون شد و در اثر این مصائب محزون شد و و با ريختن زهر در غذايش او را مسموم ساختند كه  در اثر این مصائب جانکاه به شدت بیمار گردید. (ریاض الانساب ص201؛ حیاة السّت ص5)

و حضرت پرسیدند: که از این جا تا قم چقدر مسافت است، گفتند: ده فرسخ است. پس خادم خود را فرمود که مرا به جانب قم ببر. و آن حضرت را به قم آوردند. ( منتهی الامال ج2 ص844)

عزیمت به سوی قم

اهالی قم که از روز نخست با محبّت خاندان عصمت و طهارت علیه السّلام خو گرفته بودند و اسلام را از اوّل همراه با ولایت امیرالمومنین پذیرفته بودند و هرگز در برابر غاصبان فدک خضوع نکرده بودند، هنگامی که از این فاجعه دلخراش آگاه شدند، به ساوه رفتند و حضرت معصومه علیه السّلام را با احترام تمام به قم آوردند.

بر اساس تاریخ روز 23 ربیع الاول 201ه.ق کجاوه حامل حضرت معصومه سلام الله علیها در میان استقبال پرشور مردم قم وارد این سرزمین شد.

موسی بن خزرج بزرگ اشعری های قم، شخصاً زمام ناقه را به دوش می کشید و عدهّ فراوانی پیاده و سواره گرداگرد کجاوه در حرکت بودند، تا در محلّی که امروز " میدان میر" نامیده می شود، ناقه ی حامل آن حضرت زانو به زمین زد، و این افتخار بزرگ نصیب موسی بن خزرج شد که هفده روز میزبان کریمه ی اهل بیت باشد.

بانوان با فضلیت قم دسته دسته به دیدار آن بانوی مجللّه می شتافتند و او را در سوگ عزیزان از دست رفته اش تسلیت می دادند.

خانه ی موسی بن خزرج به احترام اقامت هفده روز آن حضرت به صورت مدرسه درآمد و به مدرسه ی " ستیّه " ( مدرسه خانم) موسوم گردید.

محراب عبادت آن حضرت نیز در رو به روی درب ورودی مدرسه تا به امروز محافظت شده، در طول تاریخ به عنوان " بیت النّور" شهرت یافته، و همواره به عنوان عبادتگاه آن حضرت، زیارتگاه خاصّ و عامّ بود.