در هر عصری شناختن پیشوا و رهبر و پیروی از آن، از جایگاهی ویژه برخوردار است . و این امر مهم بر عهده پیروان است که امام خویش را بشناسند و به جستجو بپردازند. در این صورت با کمترین اقدام پیرو ، برای شناسایی امام خود، امام نیز قدم های بلندی را برای شناساندن خویش بر می دارد. برای نمونه روایتی را از محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی نقل می کنیم :

در حالی که نسبت به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  در تردید قرار گرفته و در جستجوی رسیدن به حقیقت بودم، وارد عراق شدم. در این حال، فرستاده ای از طرف حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف رسید و فرمود: به مهزیار بگو: آنچه را که از طرف دوستان ما در منطقه خودت ( به عنوان پیام آورده ای و ) حکایت کرده ای می دانم. پس به  دوستان ما بگو: آیا فرموده خداوند را نشنیده اید که فرمود: ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید از خداوند و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  و اولوالامر؟

آیا هیچ امری جز همان ولایت که تا روز قیامت باقی است وجود دارد؟ آیا نمی بینید که خداوند پناهگاه هایی را برایتان قرار داده است تا به آن پناه ببرید؟ و آیا برایتان از زمان حضرت آدم تا همین زمان که امام زمانتان ( امام حسن عسگری علیه السلام ) در گذشت، رهبرانی قرار نداده است که با رفتن هر پرچم داری ، پرچم دار دیگری ظاهر می شود؟ و هر گاه ستاره ای غروب می کرد، ستاره دیگری طلوع می نمود؟

وقتی خداوند آن امام (امام حسن عسگری علیه السلام ) را قبض روح کرد گمان بردید که خداوند سبب متصل بین خود و خلقش را قطع نمود. هرگز چنین نیست و اینگونه هم نبود. بلکه این سبب اتصال بین خدا و مردم تا روز قیامت وجود دارد. و خداوند امر ولایت را آشکار می سازد، هر چند دشمنان خوشحال نشوند.

ای محمد بن ابراهیم! نسبت به آنچه که از امر ولایت مطرح شد، شک و تردید در تو راه پیدا نکند، زیرا که خداوند زمین را خالی از حجت نمی گذارد. آیا پدرت نبود که پیش از وفاتش به تو گفت: هم اکنون برو و شخص امینی را پیدا کن و بیاور، تا این دینارهای بیت المال را از من به امانت بگیرد.  اما  وقتی احساس کرد تا تو بروی و شخص امینی را پیدا کنی ، زمان می گذرد و ممکن است مرگش به سرعت فرا رسد، خطاب به خودت گفت: تو خودت این دینار ها را از من به عنوان عاریه بپذیر، و کیسه ای بزرگ از دینار ها را در اختیارت قرار داد. چنان چه هم اکنون سه کیسه و یک همیان از دینار ها  با سکه های گوناگون نزد توست که تو آنها را به عنوان عاریه پذیرفتی و پدرت با مهر شخصی خودش، بر آنها مهر زد و از تو نیز خواست که با مهر شخصی خودت آنها را مهر کنی. و گفت اتگر خودم زنده ماندم با این دینار ها چه کنم و اگر دار فانی را وداع گفتم، ابتدا در مورد خودت و سپس در مورد من از خدا بترس.

پس ای ابن مهزیار برو و بر همین علاقه ای که من به تو دارم باقی باش. خدای رحمتت کند. آن دینار هایی را که از بین طلا ها و نقره ها که به حساب ما کنار گذاشته ای، که ده دینار و اندی است، به اهلش برسان، زیرا که زمان حاضر سخت تر از سابق است. خداوند برای ما کافی است و او بهترین وکیل است.( کمال الدین ج2 ص487)

در این روایت که از خود وجود مبارک حضرت صاحب الامر ، بقیه الله الاعظم، سبب اتصال آسمان به زمین، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل شد نکات فراوانی وجود دارد:

اول اینکه امام علیه السلام به سراغ کسی می رود که  خود برای شناخت ولی امرش قدمی بردارد و به جستجو بپردازد ، در این صورت است که امام نمی گذارد فرد گمراه شود و ایشان نیز خود را می شناساند. پس اگر در این عصر، ما به دنبال امام خود نباشیم و در راه شناخت ایشان تلاشی  نکنیم ،که به فرموده حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها امام چون کعبه است و ما باید سراغ ایشان برویم. نباید توقع داشته باشیم که ایشان را بشناسیم  و در این صورت مصداق حدیث پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می شویم که هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد ، به مرگ جاهلیت مرده است.

نکته بعد اینکه زمین از حجت خدا خالی نمی ماند ، که اگر حجت خدا در همه ی زمانها نباشد، زمین اهلش را می بلعد و باز به فرموده خود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف که می فرماید: من مایه امان اهل زمینم ، همانطور که ستارگان مایه امان آسمان هستند. و این امر بدیهی است که ما به صدقه سر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف روی زمین راه میرویم ، روزی می خوریم ، نفس می کشیم، و خداوند در کل زمین نعمات خود را به یمن قدوم ایشان به انسانها عطا می کند. پس ما باید در راه شناخت تنها راه حیات  و سرور کل کائنات قدمی برداریم و یعنی در اصل معنی زندگی واقعی، زمانی تحقق پیدا می کند که تنها حجت حی زمان را بشناسی، شناختی در حد فهم ناچیز خودمان.  و بدانیم که بدون ایشان زندگی معنا ندارد و در هر لحظه زندگی باید سرپرستی باشد که راه را از بیراهه ها نشانمان دهد در غیر این صورت خسر الدنیا و الاخره می شویم.

نیاز جامعه به امام معصوم و رهبر، در هر عصری از بدیهیات روشن است و هر انسانی باید امام خویش را شناخته و تحت رهبری او به عبادت پروردگار مشغول شود. اما نکته مهم این است که، این راه را  هر کسی نمی تواند به آسانی بپیماید ، چه بسیار بودند کسانی که به دنبال پیشوایی معصوم بودند، اما دچار لغزش گشته  و به جای صالح، گرفتار فاسد شدند.

سعد بن عبدالله قمی می گوید: در آن سفری که به همراه احمد بن اسحاق قمی به سامرا ، به حضور امام عسگری علیه السلام  رسیدیم و آن حضرت دستور داد ؛ پرسش هایم را از حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف  که کودک بودند ، بپرسم.  یکی از سوالات من این بود که: ای مولای من دلیل اینکه برخی از افراد نمی توانند ، امام واقعی خویش را انتخاب کنند چیست؟

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف فرمودند: آیا آن شخصی که توفیق انتخاب امام حقیقی خود را ندارد ، انسان صالح و پاکی است یا انسان فاسدی است؟ عرض کردم: انسان صالحی است.

آن حضرت پرسیدند: ایا امکان این هست که این شخص با اینکه انسان صالحی است، به گمان خودش ، فردی را که نمی داند در واقع صالح است یا فاسد، بدون خبر از صالح بودنش ، به عنوان فرد صالح انتخاب کند؟ عرض کردم آری چنین امکانی وجود دارد.

آن حضرت فرمود: این همان پاسخ پرسش توست. کمکت کردم تا به پاسخ حقیقی پرسش خود برسی. سپس فرمودند: حال با توجه به رشد و کمال عقلی حضرت موسی و حضرت عیسی و با توجه به اینکه آنان در زندگی دارای اختیار بودند ، آیا این امکان وجود داشت که انان ، کسانی را که در واقع منافق بوده اند به گمان خود صالح تشخیص داده و به عنوان مومن انتخاب کنند؟ عرض کردم: خیر امکان ندارد آنان چنین اشتباهی مرتکب شوند.

آن حضرت فرمود: پس خوب گوش کن: این موسی کلیم الله و سخن گوینده با خداوند است که با همه ی رشد عقلی و کمال علمی و با این که وحی براو نازل می شد، از بین بزرگان قوم خود، هفتاد تن از مردان را برای میعادگاه ما برگزید و هنگامی که زمین لرزه آنها را فرا گرفت و هلاک شدند، گفت:

پروردگارا اگر می خواستی، می توانستی آنها و من را پیش از این هلاک کنی، آیا ما را به خاطر آنچه بی خرد های قوم انجام دادند ، هلاک می کنی؟  این چون  آزمایش تو چیز دیگری نیست، که هر کس  را بخواهی ، به وسیله آن گمراه می سازی، و هر کس را که بخواهی ، هدایت می کنی. تو ولیٌ ما هستی پس ما را بیامرز و بر ما رحم  کن، که تو بهترین آمرزندگانی.

در نتیجه انسان باید خود قدمی در راه شناختن امام زمانش بردارد تا به بی راهه نرود و اگر در این راه واقعا با تمام وجود به دنبال شناخت تنها حقیقت  محض در عالم بگردد، امام عجل الله تعالی فرجه الشریف  نیز خود را به ما می شناساند و مانع به بی راهه رفتتن ما می شود.

حال که دریافتیم بیایید تلاش کنیم، قدمی هر چند ناچیز در راه شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برداریم تا در این صورت از غربت ایشان بکاهیم.

 ای حقیقت جویان به دنبال شناخت نور محض الهی بروید تا با رفتن در مسیر شناخت، ولی خدا، حجت الله، امان الله، قلب عالم امکان، حضرت حجه بن الحسن العسگری عجل الله تعالی فرجه الشریف  از تاریکی ها رهایی یابیم . و در این صورت است که با همه ی وجود آنچه را مورد پسند یار است انجام می دهیم  تا شاید گره ای از امر ظهور ایشان باز شود.

 اللهم عجل لولیک الفرج