انتقام از قاتلین و غاصبین و کفار

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر فرمودند: توجه کنید! خاتم امامان از مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد. آگاه باشید! اوست چیره شونده بر همه دین، اوست انتقام گیرنده از ظالمین، اوست فاتح و منهدم کننده دژها، اوست که تمام قبائل اهل شرک را نابود می سازد، اوست که خون بهای تمام اولیای حق را می گیرد، اوست که از دریای ژرف می نوشاند اوست که هر کسی را بر اساس فضل و شایستگی سمت می دهد، او برگزیده و منتخب خداوند است، او وارث همه علوم و محیط بر همه آنها است. اوست که از پرورگار خود خبر می دهد و حقایق ایمان به او را مطلع می سازد( به پا می دارد). اوست که صاحب رشاد و سداد و رأی و عمل می باشد، امور دین به او واگذار شده و پیغمبران قبل و امامان پیشین به او مژده داده اند، او حجت باقی است و بعد از او حجتی نیست، و حقی نیست مگر با او و نوری نیست جز نزد او، کسی بر او غالب و منصور نمی شود. او ولی خداوند در زمین و حاکم الهی بر خلایق و امین پروردگار در ظواهر و اسرار است.

در قسمت دیگری از این خطبه آمده: ای گروه مردم! نور مخصوص خداوند – عزوجل- در وجود من است، سپس در وجود علی تجلی پیدا خواهد کرد و سپس در نسل او تا قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف مهدی که حق خداوند و هر حقی را که برای ما هست می گیرد.(الاحتجاج ، ج 1 ص 80).

 فمهل الکافرین امهلم رویدا پس کافران را مهلت بده، آنها را به اندک مهلتی. چنین آمده است: برای هنگام قیام قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف پس او از جبارها و طاغوت های قریش و بنی امیه و سایر مردم برای من انتقام می گیرد.(تفسیر القمی ، ص 721).

آن حضرت مأموریتی ویژه در اقامه عدل و احقاق حق مظلومان بر دوش دارد و بر همین اساس، متفاوت از اجداد و پدران گرامی اش که در منازعات قضایی بر اساس استناد به شهادت و قسم به ظاهر حکم می کردند او به واقع حکم می کند. عصر ظهور و حاکمیت آخرین حجت الهی عجل الله تعالی فرجه الشریف را می توان عصر عزت و سربلندی مظلومان و خواری و شکست نهایی ستمگران دانست چون در اعصار گذشته یا سیاست های حاکمان جور و کفر عرصه را بر امامان هدایت تنگ کرده و بسته بود، یا بیعتی از خویش را بر وجود مبارکشان تحمیل کرده بود و آنان نیز به اقتضای مصالح اسلام و مسلمانان آن را مراعات می کردند. اما چون آن حضرت ظهور و حکومت حق را تأسیس می کند، هیچ بیعتی از کسی بر عهده ندارد و در برابر هیچ طاغوتی متعهد نیست، از این رو با هیچ ستمگری مسامحه یا مصالحه نمی کند و جز در هدایت یا تسلیم آنها از چیز دیگری سخن نمی گوید.

 آن گاه در برابر معاندان حق ستیز که جز ظلم و جهل و استثمار ثمر دیگری ندارند، تیغ انتقام می کشد و در مقام مظهریت اسم منتقم الهی از آنان انتقام می کشد و مایه شفای دلهای رنج دیده و ستم کشیده مؤمنان می گردد. (کفایت الاثر، ص 69، بحارالانوار، ج 6 ص 303) .

امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتی قیام کننده علیه السلام قیام می کند، اولاد قاتلان حسین علیه السلام را در عوض کرده های پدرانشان به قتل می رساند! پرسیدند پس چه می شود قول خدای عزوجل که هیچ کس بار دیگری را بر گردن نمی گیرد؟ فرمود: قول خداوند در همه فرموده ها صادق است و لیکن اولاد قاتلان حسین علیه السلام به کرده های پدرانشان در خصوص آن حضرت راضی می شوند و به آنها افتخار می کنند و هر که به چیزی راضی مانند کسی است که آن را مرتکب شده است... برای همین قیام کننده ما در وقت خروجش ایشان را می کشد. راوی می گوید که از حضرت پرسیدم: قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف در اول خروج به کدام کار ابتدا می نماید؟ فرمود: به انتقام کشیدن از بین شیبه، پس دستهایشان را می برد زیرا که ایشان دزدهای بیت الله الحرام اند. (علل الشرایع، ج 1 ص 229، باب 164 ح 1، عیون اخبار الرضا ج 1 ص 273 باب 28 ح 5)

در مزار محمد بن مشهدی روایت است که ابوبصیر سوال کرد از حضرت صادق علیه السلام از حکم کسانی که نصب عداوت کردند بر ایشان:

امام صادق علیه السلام فرمودند: برای ابو محمد! نیست برای کسی که مخالفت ما را کرد، در دولت ما حظ و نصیبی، بدرستی که خدای تعالی، حلال کرده برای ما خون های ایشان را در وقت خروج قیام کننده ما و امروز حرام است بر ما و بر شما این کار، پس تو را مغرور نکند احدی و هر گاه قیام کننده ما برخاست، انتقام خواهد کشید برای پیغمبرش و برای همه ما . (نجم الثاقب، ص 181).

 امام باقر علیه السلام فرمودند:  هرگاه قیام کننده ما به پاخیزد، حمیرا به سوی او بازگردانده می شود تا حد تازیانه به او بزند تا انتقام فاطمه سلام الله علیها دخت محمد صلی الله علیه و آله را از او بگیرد. گفتم فدایت شود چرا حد تازیانه به او می زند؟ فرمود: به خاطر تهمتی که به مادر ابراهیم زد. گفتم چه طور شد که این کار (حدزدن) را خداوند برای زمان حضرت قیام کننده تأخیر انداخت؟ فرمود: به تحقیق خداوند تبارک و تعالی محمد صلی الله علیه و آله را رحمت فرستاد، ولی قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف را به منظور نقمت و کیفر دهی بر می انگیزد.(بحار الانوار ج 52 ص 314 و علل الشرایع ج2 س 267).  

امام صادق علیه السلام فرمودند: چون قیام کننده آل محمد صلی الله علیه و آله قیام می کند پانصد نفر از قریش می آورد و گردن هایشان را می زند بعد از آن پانصد نفر دیگر می آورد و گردنهایشان را هم می زند، باز پانصد نفر از قریش می آورد تا شش مرتبه این کار را می کند. پرسیدند، آیا عدد کشتگان در هر یکی از این سه مرتبه دیگر نیز پانصد نفر است؟ فرمود: آری و همه ایشان از طایفه قریش و از دوستان ایشانند.(ارشاد شیخ مفید، ص 364).

امام صادق علیه السلام فرمودند: آیا می دانی که اول کاری که قیام کننده علیه السلام به آن ابتدا می کند چیست؟ عرض کردم که نمی دانم. فرمود که این دو نفر را یعنی ابوبکر و عمر را در حالتی که تر و تازه اند از قبر بیرون می آورد و می سوزاند و خاکسترشان را به باد می دهد و مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله را به هم می زند. (ترجم جلد سیزدهم بحار الانوار مهدی موعود ج 2 ص 290 باب سیرت و کیفیت رفتار حضرت مهدی) .

مفضّل گوید از مولایم امام صادق علیه السلام درمورد چگونگی ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف پرسیدم، آنگاه مولایم سیر حرکتی حضرت حجّت عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را در آغاز ظهورش توضیح داده و فرمودند: آنگاه که واررد مدینه شود مقامی بس شگفت انگیر خواهد داشت که باعث شادمانی مؤمنان و رسوایی کافران خواهد شد. عرض کردم: ای آقای من! آن مقام شگفت انگیز چگونه خواهد بود؟

امام صادق علیه السلام فرمودند: کنار قبر جدّ بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه وآله می آید و صدا می زند ای مردم! آیا این قبر جدّ من است؟ مردم می گویند: آری! ای مهدی آل محمّد! می پرسد: چه کسانی در این جا با او مدفون هستند؟ می گویند: دو نفر از یاران و هم جواران او!!!

و این درحالی است که او از هرکسی آن دو نفر را بهتر می شناسد. درحالی که مردم با تمام وجود گوش می دهند امام علیه السلام می پرسد: آن ها کیانند؟ چطور شد که در میان تمام مردم فقط این دو نفر با جدّ من پیامبر خدا صلی الله علیه وآله در این جا دفن شدند؟! شاید افراد دیگری مدفون باشند؟! مردم گویند: ای مهدی آل محمّد! کسی جز این دو نفر در این جا دفن نیست. آنان به این جهت در این جا دفن شدند که خلیفه ی رسول خدا صلی الله علیه وآله و پدر زن او هستند!!!

حضرت بیرون آوردن آن ها را به تأخیر می اندازد. این تأخیر در میان مردم پخش می شود، پس از سه روز حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به آن جا آمده و روی قبر های آن ها را بر می دارد و به نقبا و یاران ارشد خود می فرماید: قبرهای اینان را بشکافید و آن ها را جستجو کنید. آنان طبق دستور مؤلایشان با دست های خود آن ها را جستجو کرده و آن ها را تروتازه بیرون می آورند. حضرت دستور می دهد که کفن های آنان را بیرون آورده بر درخت پوسیده و خشکی به دار کشند. در این هنگام (به جهت آزمایش مردم) فوراً درخت سرسبز و پر شاخ و برگ و خرّم می شود! دوستداران آن ها با مشاهده ی آن وضعِ شگفت انگیز گویند: سوگند به خدا! این شرافت حقیقی!!! است که این ها دارند، ما هم به درستی اینان رستگار شدیم!!! هرکس محبّت اندکی از آن ها در دل داشته باشد می آید و آن منظره را می نگرد و با دیدن آن فریفته می گردد.

در این هنگام، منادی حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف صدا می زند: هرکس در صحابه ی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله، هم جوار او را دوست می دارد در یک سمت بیاستد. مردم دو گروه می شوند. گروهی دوست آن ها و گروه دیگری دشمن آن ها. حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به دوستان آن دو نفر دستور می دهد که از آن ها بیزاری جویند. آن ها می گویند: ای مهدی آل محمّد! ما پیش از آن که بدانیم اینان در نزد خدا چنین مقامی دارند!!! از آن ها بیزاری نجستیم اکنون که فضل و مقام!!! آن ها برای ما آشکار شده، چگونه با دیدن بدن تروتازه ی آن ها و سبز شدن درخت پوسیده، از آنان بیزاری بجوییم؟؟؟!!! بلکه به خدا سوگند! ما از گور کسانی که عقیده به تو دارند و آن هایی که به اینان ایمان ندارند و آن ها را از قبر بیرون آورده و به دار آویخته اند، بیزاری میجوییم.

در این هنگام حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به امر خداوند دستور می دهد باد سیاهی بر آن ها می وزد و آنان را مانند ریشه های پوسیده درخت خرما، از میان می برد. آنگاه دستور می دهد آن ها را از بالا و پایین آورده و به امر خداوند زنده می گرداند و دستور می دهد همه ی مردم جمع شوند، آنگاه اعمال آن ها را در هر دوران شرح می دهد. و آن ها هر خیانت و اعمال زشتی از ابتداء از آدم تا خاتم را به گردن می گیرند و اعتراف می کنند.

آنگاه حضرت دستور می دهد هرکس حاضر است و از اینان ظلمی دیده، قصاص کند. حاضران نیز قصاص کرده سپس آن ها را دوباره بر همان درخت به دار می کشد و دستور می دهد آتشی از زمین بیرون آمده آن ها را با درخت می سوزاند. آنگاه به باد دستور می دهد تا خاکستر آنان را به آب دریا بریزد.(بحارالانوار ج52ص386-200)

جنگ های امام زمان

امام رضا علیه السلامفرمودند: هنگامی که قیام کننده عجل الله تعالی فرجه و شریفخروج کند، خون است و عرق ریختن، و سوار مرکبها بودن در میان مبارزه، و قیام کننده عجل الله تعالی فرجه و شریف جز جامه درشتناک نخواهد پوشید و جز خوراک درشتناک نخواهد خورد.(بحارالانوار ج52ص395، خورشید مغرب ص299)

امام باقر علیه السلام فرمودند: هنگامی که مهدیِ ما خروج می کند هشت ماه شمشیرش را به شانه ی خود می گذارد و پیوسته دشمنان خدا را بکشد تا به عنایت خدای تعالی خشنود گردد.(کمال الدین ج1ص601)

امام صادق علیه السلامفرمودند:با مهدی عجل الله تعالی فرجه و شریف در مکّه معظّمه با احکام کتاب خدا و سنّت رسول خدا صلّی الله علیه و آله بیعت می کنند و در آن جا عالِمی و حاکمی تعیین می کند. بعد از آن به سمت مدینه متوجه می شود و در آن اثنا به آن حضرت خبر می رسد که عالِمش را در مکّه کشتند، پس آن حضرت به سوی ایشان می گردد و با ایشان می جنگد و بسیاری را می کشد و زیاده از این نمی کند، بعد از آن می رود و خلایق را در میان مسجد مدینه به کتاب خدا و سنّت رسول الله صلّی الله علیه و آله و به ولایت علی ابن ابیطالب علیه السلامو تبرّی نمودن از دشمنانش دعوت می کند تا این که حضرت به بیداء می رسد.(بحارالانوار ج13ص571)