فاطمه اطهر سلام الله علیها نور و برکت آسمانها و زمین

محقق شهیر حاج ملا محمد باقر درباره آن وجود مطهر می گوید: پاک و منزهی تو ای پروردگار ، ای آفریدگار آسمانهای بالا و ای شکافنده دانه و هستی! تویی آن خداوندی که نامت را از یکی از نامهای خود جدا ساختی، و آن را از نور خویش شکافتی، نامت را درخشش بخشیدی تا روشنگر ظهورت باشد و آنگاه آن نام را مجموعه ای از نامهای خود قرار دادی، که آن نور، ریشه اصلی بانوی کنیزان تو بود، انگاه در بین ساکنان آسمانها اعلام کردی : من فاطر هستم و این فاطمه است. با نور او تمامی موجودات از آغاز تا فرجام آشکار شدند، بنابراین، نام او نام تو، نور او نور تو و ظهور او ظهور تو بود. هنگامی که او را آفریدی، از تیرگی های بشری دورش کرده و به ویژگی های فاطمی مخصوصش نمودی. تمام منش های پسندیده را در او گرد آوردی، به پایه ای که خرد ها از درکش ناتوان مانده، مردم از شناخت کنه ذاتش دستشان کوتاه است و اوست حوریه انسان نما که قرون نخستین بر محور شناخت او می چرخیده است. (خصایص الفاطمیه ص1، شادمانی دل پیغمبر ص61)

معنی حدیث امام صادق علیه السلام که می فرمایند: و بهادارت القرون الاولی.. این است که: تمام انبیای قرون گذشته امت خود را به معرفت و شناسایی حضرت فاطمه سلام الله علیها امر می نمودند و ایشان را به مقامات حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها آشنا می کردند. و به بیان دقیق تر سعادت و شقاوت اهل هر زمانی از تولی و تبری صدیقه کبری سلام الله علیها استوار و دوستی آن بزرگوار مناط و مدار دین انبیای هر زمانی بوده است چون چرخش زمین و آسمان به وجود ایشان است. حضرت فاطمه مطهره سلام الله علیها دین و بنیان ایمان است و صدف درر شعشعانیه الهیه است و به ولای او امراض باطن و اوجاع ظاهره شفا می یابد.

این فاطمه تطهیره سلام الله علیها با این شخصیت ، با این عظمت، با این جلال و جبروت، با این قرب و منزلت وقتی پا به عرصه هستی گذاشت تمام برکات و خوشی ها را با خود به روی زمین آورد. وقتی آمد تمام آسمانیان مات و مبهوت چنین آفرینشی بودند، با آمدنش دنیا را منور کرد و زمین به طفیل قدم ایشان هر آنچه نعمت داشت به زمینیان ارزانی داشت.

 چنانچه ایشان  ام الهناء است که شیخ حر عاملی این لقب را از برای آن حضرت ذکر کرده است و بدین معناست که همیشه زندگی و زندگانی ایشان به روزگار گوارا باد و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خود عیشه راضیه مرضیه بود و اصل اصیل گوارایی بود چه در دنیا و چه در عقبی و مولا علی علیه السلام  در دنیا به این نعمت خدا را شاکر بود.(ریاحین الشریعه ص8 و 9)

آن حضرت ام المبارکه بوده اند یعنی اصل و ریشه ی برکات که تمام منافع و خیرات دنیوی و اخروی عالمیان از ایشان ظاهر شده و معنی شجره مبارکه که در قران آمده به آن حضرت بر می گردد. (ریاحین الشریعه )

برکت به معنای رشد و زیادتی است...مبارک آن چیزی است که از سوی او خیر بسیار به وجود آید.(لسان العرب)

در انجیل درباره حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم چنین خواندیم که خداوند خطاب به حضرت عیسی چنین می فرماید: آن حضرت زنان متعددی دارد، نسل و ذریه او کم است، نسل او از زن با برکت و مبارکه ای است که در بهشت خانه ای دارد که در آن خانه زحمت و رنج و فریاد و ضجه ای نیست، او را در آخر الزمان تکفل و سرپرستی خواهد کرد، به همانگونه که حضرت زکریا مادرت حضرت مریم را سرپرستی نمود. او دارای دو کودک و دو فرزندی است که به شهادت خواهند رسید.(بحارالانوار ج43ص22)

تمام عالمیان از عرش تا فرش، از زمین تا آسمان، از غرب تا شرق و خلاصه تمام آنچه مخلوق خدا است به طفیلی وجود ایشان هستی دارند و حیات بعد از ایشان حیات نیست ممات است. هر آنچه هست اگر از نور ایشان بهره برده باشد سلمان وار از ایشان اطاعت می کند و با ولایت امیرالمومنین علیه السلام آشنا است و این نعمت را دارا است. و هر آنچه و هر آنکه از این نور بی بهره مانده و خود را در معرض آن قرار نداده، در گمراهی مطلق است. با تمام این اوصاف کسی جز ائمه علیه السلام  نمی تواند قدر و شأن آن مخدره بی همتا را بفهمد و به کنه ذات ایشان معرفت پیدا کند.

سلمان فارسی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نقل میکند که می فرمایند: خدای توانا نور فاطمه را آفرید و آن را مانند قندیل بر کناره عرش آویخت و از نور او، نور آسمان ها و زمین های هفت گانه را خلق نمود. (بحارالانوار ج10ص18)

کسی که در بدو  ایجاد نور مبارکش به آسمانها و زمین تابید و آنچه هست در این عالم بالا و پست از  او روشن شد، و در این عالم،  انوار وجودیه اش صبح و ظهر و شام بر اهل مدینه عموما تابنده و درخشنده بود و بر حضرت امیرالمومنین علیه السلام مخصوص می تابیده. بعید نیست چنین حوریه ای با وجودش در روی زمین منبع تمام برکات و خیرات و خوشی ها و کمالات باشد، اما وقتی مردم پست ایشان را رنجاندند و مورد تعرض قرار دادند و مصایبی را که نباید ، بر سر ایشان آوردند، وقتی دل آن حضرت از زمینیان گرفت، گویا دل خدا گرفت و عالم را با بردن فاطمه سلام الله علیها مورد غضب قرار داد، چرا که این مردم قدر زهرای اطهر سلام الله علیها  را نشناختند و معرفت به آن وجود نور علی نور پیدا نکردند و در واقع تمام خیرات را زمین و آسمان، از زمینیان دریغ کردند. چنانچه در روایتی آمده پس از وفات فاطمه سلام الله علیها مولا علی علیه السلام این شعر را سرود: جانم در سینه محبوس شده است، ای کاش به همراه نفسم از کالبدم بیرون می رفت. بعد از تو در زندگی خیر و خوشی نیست، و گریه ام نیست مگر برای اینگه میترسم پس از تو زندگی ام به درازا بکشد.(بحارالانوار ج43 ص213)

حال این ام البرکات، و این وجود نورانی و بی همتا ام الائمه فاطمه الزهرا سلام الله علیها که محور چرخش تمام عالم است و به فرموده امام باقر علیه السلام که می فرمایند: ایشان چنان منزلتی دارند که پیروی اش بر همه مخلوقات خدا از جن و انس و پرندگان و وحوش گرفته تا پیامبران و ملائکه مقرب واجب و ضروری بوده است.( عوالم ج11ص190)

باید در راه دفاع از ولایت مطلقه و بر حق مولا علی امیرالمومنین علیه السلام فدا شود و در این راه، فدا شدن محسن شش ماهه و یتیم شدن حسنین و زینبین خللی در وظیفه ایشان نسبت به مقام ولایت ایجاد نمی کند. بلکه در داستان هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله علیها و تصمیم حضرت برای نفرین بر آنان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دست حسن و حسین علیه السلام  را گرفته از خانه بیرون آمد و خواست به سوی قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم برود. علی علیه السلام به سلمان فرمود: ای سلمان ! دختر پیامبر را دریاب که من هم اکنون دو طرف شهر مدینه را می بینم که آماده فرورفتن به زمین است.(بیت الاحزان ص87)

آری با هتک حرمت به فاطمه الزهرا آن بضعه الرسول سلام الله علیها تمام خیرات و برکات از زمین برچیده شد و نه تنها مردم مدینه بلکه تمام عوالم از وجود نورانی و بی همتای ایشان محروم شدند، اما حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها راضی به از بین رفتن برکات از روی زمین و یتیم شدن فرزندان معصوم خود شد چرا که در حق ولایت ظلم بزرگی شد و حق مطلقه مولا علی علیه السلام  غصب شد. و ایشان این را تاب نیاورد.

اُف بر این دنیا بعد از فاطمه ......