شب قبل فرج

" أمن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء"

آیا کسی که دعای شخص گرفتار را هنگامی که او را می خواند پاسخ می دهد .نمل 62

امام باقر علیه السلام فرمودند: این آیه درباره قیام کننده نازل شده است، و جبرئیل به صورت پرنده سفیدی بر ناودان کعبه نشسته و او نخستین خلق خداوند است که بیعت می کند، پس هر کس که درمانده در راه باشد در آن ساعت می رسد، و کسی که درگیر راه شده باشد از بستر خود ناپدید می شود و این همان فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام است که می فرماید: آن گم شدگانی از بسترهایشان ، او نیز همان فرمایش خداوند عزوجل است. فاستبقوا الخیرات در نیکی ها پیشی بجویید هر کجا که باشید خداوند همگی شما را باز می آورد. آن حضرت فرمودند: خیرات همان ولایت ما خاندان است.(غیبت نعمانی، ص 463).

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: بیرقی است که پرچم آن خود به خود گشوده شده و به سخن آمده و گوید: یا ولی الله! برخیز و دشمنان خدا را هلاک کن، شمشیری است که خود به خود از غلاف بیرون آید و گوید: یا ولی الله! خروج کن که کناره گیری از قتل دشمنان خدا بر تو حلال نیست.(دارالسلام، ص 378).

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: گویی او را می بینم که در نزدیکی نجف کوفه از سرزمین وادی السلام عبور کرده، به سوی مسجد سهله پیش می رود در حالی که زره رسول خدا را بر تن دارد و بر اسبی سوار است که رنگش سبز و مایل به سیاه است. در پاهای آن درخشندگی سفیدی هست که برق می زند و پیشانی سفیدی دارد که همه برق آن را می بینند. مردم هر شهری وقتی حضرت را می بینند خیال می کنند او در شهر آنها و در میان آنهاست و همراهشان دعا می خواند و می گوید:

دعای شب فرج: بار خدایا! ای عزت بخش هر مومن غریب! و ای خوارکننده هر ستمگر عنود! هنگامی که راهها به رویم بسته باشد و زمین با مقام وسعتش برایم تنگ باشد. تو پناه منی. بار خدایا! تو مرا آفریدی و از آفرینش من بی نیاز بودی. اگر مرا یاری نکنی، از شکست خوردگان خواهم بود. ای پخش کننده رحمت از محل آن! و ای بیرون آورنده برکت از معدن آن! ای خدایی که قله رفیع عظمت را به خود اختصاص داده ای و دوستانت به عزت تو عزیزند! ای خدایی که پادشاهان در برابر عظمت تو سرفرود آورده اند و تو داغ ذلت بر گردنشان نهاده ای و ایشان از شکوه تو بیمناکند! از تو می خواهم به آن نام مقدست که جهان آفرینش را به وسیله آن آفریده ای و همه در برابرت سر تعظیم فرود آورده اند. از تو می خواهم که صلوات بی پایان خود را بر محمد و آلش نازل فرمایی و عافیت بخشی و حاجات مرا برآورده سازی الان، همین الان. امشب، همین امشب که تو بر هرچیز توانا هستی.(بحار الانوار ج 52، ص 325 چاپ 110 جلدی تهران)

امام صادق علیه السلام فرمودند: او به تنهایی ظاهر می شود ،به تنهایی به مسجدالحرام می آید، به تنهایی وارد کعبه می شود و در حال تنهایی شب را سپری می کند. چون پاسی از شب گذشت و چشم ها در خواب رفت جبرئیل و میکائیل و فرشتگان در حالی که صف کشیده اند بر او فرود می آیند. جبرئیل می گوید: ای سرور من! فرمان تو مطاع و امر تو نافذ است. امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف دست مبارکش را به صورت او می کشد و این آیه را تلاوت می فرماید:

"و قالوا الحمد لله الذی صدقنا وعده و اورثنا الارض نتبوا من الجنت حیث نشاء فنعم اجر العاملین"

 ستایش خدای را که وعده لطف و رحمتش را بر ما محقق فرمود و ما را وارث زمین گردانید. از بهشت هر کجا خواهیم مسکن می گزینیم. بله آن روز پاداش نیکوکاران بسیار نیکو خواهد بود. زمر، 74

سپس بین رکن و مقام می ایستد و با صدای بلند می گوید: ای یاران و نزدیکان من! ای کسانی که خداوند شما را پیش از ظهور من برای یاریم در روی زمین مهیا فرموده است در حالی که فرمان می برید به سوی من بشتابید، آنها که در شرق و غرب عالم در محراب و یا در رختخواب خود هستند، بانگ امام را می شنوند با همین یک بار صدا به گوش همه آنها می رسد و به سوی او می شتابند. چیزی نمی گذرد مگر به مقدار یک چشم بر هم زدن که همگی در نزد او گرد می آیند و این اجتماع پر شکوه اندکی پیش از طلوع خورشید اتفاق می افتد. (بحار الانوار ج 53 ص 7، چاپ 110 جلدی تهران).

اتی امر الله فلا تستعجلوه  یعنی امر خدا فرا رسید و به آن شتاب نکنید.

عیاشی در تفسیر خود از زبان تغلب او از امام صادق علیه السلام روایت نموده و در روایت دیگر از امام باقر علیه السلام نیز مثل این مرویست در کتاب کمال الدین به این اسناد از ابان بن تغلب روایت کرده او گفته که

امام صادق علیه السلام فرمودند: که بعد از این به مسجد شما یعنی مسجد مکه سیصد و سیزده نفر می آیند اهل مکه می دانند که آباء و اجداد ایشان آن سیصد و سیزده نفر را متولد نگردانیده یعنی اهل مکه می دانند که ایشان از اهل  آنجا نیستند بلکه از جای دیگر آمده اند. آن سیصد و سیزده نفر شمشیرها را به گردنهای خودشان حمایل می کنند در هر یکی از آن شمشیرها کلمه ای نوشته شده می باشد که از آن کلمه فهمیده می شود در آن حال خدای تبارک و تعالی بادی بر می انگیزد. آن باد در همه بیابانها ندا می کند که این مهدی علیه السلام در میان خلایق مانند داود و سلیمان حکم می کند یعنی در مقام حکم از مدعی شاهد و گواه نمی طلبد. محمد بن ابراهیم در کتاب الغیبت از علی بن حسین او از محمد بن یحیی عطار او از محمد بن حسن رازی او از محمد بن علی کوفه او از اسمعیل بن مهران او از محمد بن ابی حمزه او از ابن تغلب مثل این حکایت را روایت کرده و در این روایت چنان است که در هر شمشیر کلمه نوشته شده که هر کلمه از آنها کلید هزار کلمه است.

امام صادق علیه السلام فرمودند: که مهدی علیه السلام را می بینم که در روز عاشورا روز شنبه در میان رکن و مقام می ایستد و جبرئیل در پیش رویش ندا می کند که بیعت برای خدای تعالی است پس آن حضرت زمین را پر از عدل می گرداند چنانچه پر از ظلم و جور گردیده.(بحار الانوار ج 13 ص 557).

 امام صادق علیه السلام فرمودند: روز نوروز است آنروزی که مهدی ما اهل بیت و صاحبان امر که در خدمتش می باشد در آنروز ظهور می کند خداوند او را بر دجال غالب می گرداند پس آن حضرت او را در کناسه کوفه به دار می کشد و هیچ روز نوروزی نمی رسد مگر اینکه ما در آن روز منتظر فرج می باشیم زیرا که آن روز از روزهای ماست اهل فارس حرمت آن روز را نگه داشتند و شما عرب ها آن را ضایع گردانیدید.(بحار الانوار ج 13 ص 572).

امام صادق علیه السلام فرمودند: قیام کننده ما اهل بیت علیهم السلام روز جمعه خروج می کند.(خصال شیخ صدوق ج 2 ص 394 ح 101).

امام باقر علیه السلام فرمودند: قیام کننده از بلندی کوه ذی طوی با سیصدو سیزده نفر مرد که به تعدا اصحاب بدرند فرود می آید تا اینکه پشتش را به حجر الاسود تکیه می دهد و بیرق غلبه کننده را می جنباند.(غیبت نعمانی ص 315 باب 20 ح 9).

امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتی که حرکت کننده ای حرکت نمود (یعنی صاحب این امر قیام نمود) به سوی وی بروید هر چند که با راه رفتن باشد در سر دست ها و زانوها مانند طفلان خرد سال. به خدا سوگند هر آ ینه گویا آن حضرت را می بینم که خلایق در میان رکن و مقام با احکام قرآن تازه که بر عرب شدید و دشوار است با او بیعت می کنند و بعد فرمود وای بر عرب از شری که نزدیک شده. (غیبت نعمانی ص 263 ح 24).