ستم ها و مصایبی که ام الائمه، سیده نساء عالمین، حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها به خاطر امام زمان خویش متحمل شدند؛ آنقدر عظیم و جانکاه است که خود آن بانو می فرمایند: مصیبت ها چنان از اطراف بر من سرازیر شد که اگر بر روز ها می ریخت شب می گشتند.

مصایبی که پس از آن، سرچشمه تمام مصایب شد و راه را برای تمام ستمگران باز کرد، تا با پیروی از سلف ناخلف و دیو صفت خود، همچنان به خاندان مظلوم آن حضرت ظلم نموده و بر این امر اصرار ورزند. ستمی که منجر به شهادت امیرالمومنین علیه السلام و امامان از فرزندان ایشان گشت و آخرین آنها را خدای منان برای انتقام از این سرکشان در پشت پرده غیبت نگه داشت. به راستی آن روزی که پرونده همه ی ستمگران برچیده می شود، روز دیدنی و با شکوهی است؛ فرجامی که همه ی پرونده های ستم در آن روز جمع می گردند. آنگاه که زمین برای نورافشانی آخرین حجت خدا، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده گردد و پایگاه های ظلم و ستم توسط ایشان از بین رود.نخستین اقدام آن حضرت ، هنگام ورود به مدینه ، شهری که در آن مادرش زهرای اطهر سلام الله علیها مورد ستم قرار گرفت و پس از تحمل رنج ها آن بانوی با عظمت را در خود پنهان نمود، انتقام از دشمنان حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها است.

چنانچه امام صادق علیه السلام  خطاب به بشیر نبال می فرمایند: آیا می دانی نخستین کاری که حضرت قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف آن را انجام می دهد چیست؟ عرض کردم: نه. فرمودند: بدن آن دو نفر را تر و تازه از زمین بیرون ساخته و به آتش می کشد و خاکستر آن دو را به باد می دهد. ­(بحارالانوارج52ص386)

_­ستمگران فرجام سختی در پیش دارند، گر چه خداوند متعال چند روزی به آنان مهلت داده ؛ ولی روزی که این مهلت پایان پذیرد، روزگار سخت آنان فرا خواهد رسید.

امام صادق علیه السلام در ذیل حدیثی می فرمایند: آنان به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم نیرنگ زدند، به امیر مومنان علی علیه السلام نیرنگ زدند و به فاطمه زهرا سلام الله علیها  نیرنگ زدند. خداوند متعال می فرماید:"انان همواره حیله و نیرنگ می کنند و من هم در مقابلشان مکر و کید خواهم کرد، پس حال که چنین است، اندک زمانی بر آن کافران مهلت بده"(سوره طارق ایه 15تا17) این مهلت تا ظهور حضرت قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف است . من به وسیله او، از ستمگران و جباران و طاغوت های قریش و بنی امیه و سایر مردم انتقام می گیرم. (بحارالانوار ج23ص368)

آری این پروردگار متعال است که خود وعده انتقام از ستم هایی که به حبیبش حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها شده را توسط آخرین ذخیره الهی داده است چنانچه در حدیثی طولانی از امام صادق علیه السلام درباره چگونگی و جزئیات این امر سوال شده و ایشان می فرمایند:

آنگاه که وارد مدینه شود مقامی بس شگفت انگیز خواهد داشت که باعث شادمانی مؤمنان و رسوایی کافران خواهد شد. کنار قبر جدّ بزرگوارش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم  می آید و صدا می زند: ای مردم! آیا این قبر جدّ من است؟ مردم می گویند: آری ای مهدی آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلم !

می پرسد: چه کسانی در این جا با او مدفون هستند؟ می گویند: دو نفر از یاران و هم جوار او!!! و این در حالی ست که او از هرکس آن دو را بهتر می شناسد.

در حالی که مردم با تمام وجود گوش می دهند، امام علیه السلام  می پرسند: آن ها کیانند؟ چطور شد که در میان تمام مردم فقط این دو نفر با جدّ من پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  در این جا دفن شدند، شاید افراد دیگری مدفون باشند؟ مردم می گویند: ای مهدی آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم ! کسی جز این دو نفر در اینجا مدفون نیست، آنان به این جهت در این جا دفن شدند که خلیفه ی پیامبر خدا و پدر زن او هستند!!! حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  برای سومین مرتبه سؤال را تکرار می کند... (تا آن جا که) بیرون آوردن آن ها را سه روز به تاخیر می اندازد. این خبر در میان مردم پخش می شود.

پس از سه روز حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف  به آن جا آمده و روی قبر های آن ها را برمی دارد و به نُقبا و یاران ارشد خود می فرماید: قبرهای اینان را بشکافید و آن ها را جستجو کنید. آنان طبق دستور مؤلایشان با دست های خود آن ها را جستجو کرده و آنها را تر و تازه بیرون می آورند. حضرت دستور می دهد که کفن های آنان را بیرون آورده بر درخت پوسیده و خشکی بر دار کشند در این هنگام (به جهت آزمایش مردم) فوراً درخت سرسبز و پرشاخ و برگ و خرم می شود! دوستداران آن ها با مشاهده ی این وضع شگفت انگیز می گویند: سوگند به خدا! این شرافت حقیقی است که این ها دارند ما هم به دوستی اینان رستگار شدیم!!! هرکس محبت اندکی از آن ها در دل داشته باشد می آید و آن منظره را می نگرد و با دیدن آن فریفته می گردد.

در این هنگام منادی حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف  صدا می زند: هرکس دو صحابه ی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم  و هم جوار او را دوست می دارد در یک سمت بیاستد. مردم دو گروه می شوند؛ گروهی دوست آن ها، و گروه دیگری دشمن آن ها. حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دوستان آن دو نفر دستور می دهد که از آن ها بیزاری جویند. آنان گویند: ای مهدی آل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ! ما پیش از آن که بدانیم اینان در نزد خدا چنین مقامی دارند از آن ها بیزاری نجستیم!!!، اکنون که فضل و مقام آن ها برای ما آشکار شده!، چگونه با دیدن بدن تر و تازه ی آن ها و سبز شدن درخت پوسیده از آنان بیزاری بجوییم؟! بلکه به خدا سوگند! ما از تو و کسانی که عقیده به تو دارند و آن هایی که به اینان ایمان ندارند و آن ها را از قبر بیرون آورده و بر دار زدند، بیزاری می جوییم!!!

در این هنگام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  به امر خداوند دستور داده باد سیاهی بر آنان می وزد و آن ها را مانند ریشه های پوسیده درخت خرما از میان می برد. آن گاه دستور می دهد آن ها را از بالای دار پایین آورده و به امر خداوند زنده می گرداند و دستور می دهد همه ی مردم جمع شوند، آن گاه اعمال آن ها را در هر دوره ای شرح می دهد...

امام صادق علیه السلام در توصیف آن منظره ی دیدنی سخن زیبای خود را چنین ادامه می دهد: (از جمله جنایات آنان) آتش زدن در خانه ی امیر المؤمنین علی علیه السلام ، فاطمه زهرا سلام الله علیها ، حسن و حسین علیهم السلام و تازیانه زدن به بازوی صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها و لگد به سینه ی وی زدن، سقط شدن محسن علیه السلام  فرزند او، سم دادن به امام حسن علیه السلام، کشتن امام حسین علیه السلام  و اطفال و عمو زادگان و یاوران آن حضرت، اسارت فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، ریختن خون آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلم ، و هر خونی که به ناحق ریخته شده، و هر زنی که مورد تجاوز قرار گرفته، و هر خیانت و اعمال زشت و گناه و ظلم و ستم که از زمان حضرت آدم تا زمان قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف  از بنی آدم سرزده، همه و همه را به گردن اولی(ابوبکر) و دومی(عمر) انداخته و بر آن ها ثابت می نماید و ملزم می گرداند، آن ها نیز اعتراف می کنند.

آن گاه دستور می دهد: هرکس حاضر است از آن ها ظلمی دیده قصاص کند، حاضران هم قصاص می کنند. سپس آن ها را دوباره بر همان درخت به دار می کشد، و دستور می دهد آتشی از زمین بیرون آمده و آن ها را با درخت می سوزاند. آن گاه به باد دستور می دهد تا خاکسترشان را به آب دریا بریزد.

مفضل گوید: عرض کردم آقای من! آیا این کیفر آخر آن هاست؟ فرمودند: نه! هرگز! ای مفضل! سوگند به خدا! فردای قیامت هر مؤمن و کافری به صحرای محشر می آید و آقای بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم  و صدّیق اکبر امیر مؤمنان علی علیه السلام ، فاطمه سلام الله علیها ، حسن علیه السلام  و حسین علیه السلام  و پیشوایان معصوم علیهم السلام  نیز حاضر می شوند و همه ی آن ها از این دو نفر قصاص می کنند تا جایی که آن دو نفر را در هر شبانه روز هزار بار می کشند و باز به امر خدا به صورت نخست باز می گردند تا دوباره عذاب شده و به کیفر اعمالشان برسند.

آنگاه امام صادق علیه السلام  فرمودند: با ظهور حضرتش کسانی که دعوت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  را تکذیب کرده اند و درباره ی پیامبری او شک و تردید نموده اند و اعتنا به گفتار وی نکرده اند و کسانی که گفتند او ساحر، کاهن، و دیوانه است و از روی هوای نفس سخن می گوید و کسانی که با وی جنگ کردند همه را حاضر می کنند تا از روی حق و عدالت انتقام اعمالی را که از بعثت آن حضرت تا موقع ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  با هر امامی و در هر وقتی از اوقات، مرتکب شده اند از آن ها بگیرد. و این است تأویل حقیقی آیه ی شریفه:

" وَ نَجعَلَهِم ائمّةً وَ نَجعَلَهُم الوارِثین* وَ نُمَکِّنَ لَهُم فی الأرض وَ نُری فرعَونَ وَ هامانَ وَ جُنوُدَهُما مِنهُم ما کانوُا یَحذَروُنَ " و ما خواستیم بر آن کسانی که در آن سرزمین فرودست شده بودند، منّت نهاده و آنان را پیشوایان مردم قرار داده و وارثان زمین کنیم. و در زمین توانایی و قدرتشان داده و به فرعون و هامان و لشگریان که از جانب (بنی اسرائیل) بیم داشتند، نشان دهیم.(قصص5_6)

مفضل عرض کرد: مولای من! فرعون و هامان در آن وقت کیستند؟ فرمودند: اولی و دومی. عرض کرد: مولای من! آیا پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  و علی مرتضی علیه السلام  با قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف  خواهند بود؟ فرمود: آری! سوگند به خدا! پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  و علی مرتضی علیه السلام  ناگزیر می باید قدم روی زمین بگذارند.

حضرت در ادامه ی سخنان خویش فرمود: ای مفضل! گویا می بینم که ما امامان در آن هنگام در برابر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  اجتماع کرده و به آن حضرت شکایت می کنیم که امّت، بعد از وی چه به روز ما آوردند و می گوییم امّت، ما را تکذیب کردند، بی اعتنایی و نفرین و لعنت و تهدید به قتل نموده، حاکمان آن ها ما را از وطن دور نموده و به مرکز فرمان روایی خود بردند و جمعی از ما را با زهر ستم و حبس کشتند.

در این هنگام پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم  سخت گریه کرده و می فرمایند: ای فرزندان من! هرچه به شما رسید بیشتر به جدّ شما رسید.

امام صادق علیه السلام  چگونگی دادخواهی مادر مظلومشان حضرت زهرای مطهره سلام الله علیها  را در آن روز چنین بیان می فرمایند: آن گاه فاطمه زهرا سلام الله علیها  علیها می آید و از ظلم اولی و دومی و غصب و فدک، ملک خود توسط آن ها و رفتن به میان مهاجرین و انصار و ایراد خطبه اش در خصوص غصب فدک، و جوابی که او داد و گفت که: پیامبران ارث نمی گذارند!!! و استدلال حضرت زهرا سلام الله علیها به گفته ی حضرت ذکریا و یحیی و داستان داوود و سلیمان؛ و این که عمر به او گفت آن نامه ای را که پدرت برای تو نوشت به من نشان بده و او درآورد و نشان داد و او آن را گرفته پیش روی قریش و مهاجران و انصار و سایرین به آن آب دهان انداخت و پاره کرد!!!، شکایت می کند.(بحارالانوار ج53ص1-35)

آری ستمی که در حق آن بانوی با عظمت و دخت پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله وسلم روا داشتند، بزرگتر از آن است که احدی توانای تحمل داشته باشد و آنگاه که قلم به تحریر آنها به حرکت در آید اشک از دیدگان هر انسان حقیقت جو جاری می کند و از صمیم دل بر ستمگران او لعنت نموده و از آنان متنفر شده و از خداوند فرج انتقام گیرنده آن حضرت را خواستار می شود.

" یا رب الزّهراء بحق الزّهراء اشف صدر الزّهراء بظهور الحجّة "