|
پيراستگي از بدي ها و آراستگي به خوبي ها
پاكسازي درون از پليدي ها و زيور دادن آن به اخلاق پسنديده و شايسته در هر زمان، به ويژه در عصر غيبت حضرت ولي عصر(عج) واجب و ضروري است. در احاديث مختلف از ائمه معصومين و در توقيعاتي كه از جانب خود حضرت(عج) خطاب به شيعيان بيان شده، فضيلت و ثواب انتظار با رعايت كامل و ملازمت و پرهيزكاري و اخلاق نيك مشروط شده است.
همچنين است كه شخص منتظر با اعتقاد به وجود امام حي و زنده، همواره خود را در منظر امام زمان(عج) مي بيند و مي داند كه اعمال و رفتار او چه خوب و چه بد به محضر شريف آن حضرت ارائه مي گردد. و رضايت امامش در گرو اعمال شايسته اوست و كارهاي نارواي منتظر دل حضرت را به دردمي آورد، پس كسي كه چنين اعتقادي در او قوي باشد و خود را در محضر امام عصر(عج) احساس كند ديگر دست به فساد و گناه و همچنين خطا و اشتباه نمي آلايد و از وجود گرامي آن حضرت شرم و حيا مي كند و دائما مراقب اعمال خود مي باشد .
انتظار به معني از پانشستن و چشم به در دوختن نيست بلكه منتظر پيوسته بايد بكوشد، مسئوليت بپذيرد و بر اساس تقوي و ورع (پرهيزكاري) عمل نمايد.
انساني در شمار منتظرين و ياران حضرت محسوب مي گردد كه در خود جهاد اكبر نموده و با نفس خود مبارزه نمايد و در راه مبارزه با شيطان و خواسته هاي نفساني، از لذّات دنيوي و آمال و آرزوهايش بگذرد و خود را از تمامي پليدي ها بپيرايد.
با بي مبالاتي و عدم پرهيز از گناه و پادادن به وسوسه هاي مستمر شيطان و جاذبه هاي هميشگي و فريبنده دنيا،»حتي خود را نمي توان شيعه ناميد»، تا چه رسد به «شيعه منتظر» دانستن و يا بالاتر از آن خود را «ياور منتظر» به شمار آوردن! با خود فراموشي و عدم تربيت نفس و رعايت نكردن حسن خلق نه تنها سرباز و ياور امام زمان(عج) نمي توان بود، بلكه خود را منتسب به ايشان و شيعه نيز نمي توان شمرد.(با استناد به اصول كافي ج2ص176-ميزان الحكمه)
يكي از بهترين روشهاي ياري رساندن به امام عصر(عج)،همين خود سازي و مبارزه با هواي نفس و كوبيدن رذائل روحي و برچيدن علف هاي هرز مزرعه دل و تخلّق به اخلاق نيكوي حضرت بقية الله(عج) مي باشد، بدون تخلق به اخلاق انبياء و اوصياء نمي توان در رديف صالحان قرار گرفت. از آن چه كه از احاديث بر مي آيد: حتي اگر ادعاي دوستي و محبت آل الله را داشته باشي ولي عمل شايسته و اخلاق پسنديده نداشته باشي، دليلي بر اثبات ادعاي شما وجود نخواهد داشت و اين اظهار ارادت براي شما سودي نخواهد بخشید.
پس اي شيعه و اي منتظر حقيقي عدل گستر جهان، آراسته بودن به خوبي ها و پيراسته شدن از بدي ها وظيفه قطعي و حتمي توست.
اميرالمؤمنين علي(ع) فرمودند: خداي تبارك و تعالي...خشنودي خود را در طاعت خود پنهان كرده است. پس هيچ يك از طاعات الهي را كوچك مشمار. چه بسا همان باعث خشنودي او گردد در حالي كه تو نمي داني. و ناخشنودي خود را نيز در نافرماني اش پنهان نموده است. پس هيچ يك از معاصي او را كوچك نشمار. چه بسا همان سبب نارضايتي او گردد در حالي كه تو نمي داني...(كمال الدين باب 26 ح4)
اميرالمؤمنين علي(ع) فرمودند: هواي نفس تو، از هر دشمني،دشمن تر است نسبت به تو. پس بر او غلبه كن و گرنه تو را هلاك مي سازد.(غررالحكم ج6 ص213)
اميرالمؤمنين علي(ع) فرمودند: بدانيد كه زمين از حجت خدا خالي نمي ماند ولي خداوند خلق خويش را به خاطر ستم و تجاوز و اسراف بر خودشان از ديدار او(صاحب الزمان(عج)) كور خواهد ساخت و اگر زمين يك ساعت خالي از حجت خداوند باشد اهل خود را فرو خواهد برد.(مكيال المكارم ص359، غيبت نعماني ص70)
امام سجاد علیه السلام فرمودند: عجب دارم من از آن کس که پرهیز از طعام می کند به جهت آن که مبادا به او ضرر رساند، چگونه پرهیز از گناه نمی کند که مبادا بدی و جزای بد به عاید گردد.(منتهی الآمال انتشارات مطبوعاتی حسینی سال62 ج2 باب6 در ذکر کلمات بلیغه ی حضرت سید السّاجدین ص590)
روزی جابر از امام باقر(ع) پرسید: آيا كافي است كه كسي ادعا كند كه من علي(ع) را دوست دارم و ولايت آن حضرت را قبول دارم، اما با وجود چنين ادعايي اهل عمل نباشد؟!
امام باقر(ع) به جابر چنين فرمودند: پس اگر بگويد: من رسول خدا را دوست دارم- كه رسول خدا(ص) از علي(ع) بهتر است- اما از سيره آن حضرت پيروي نكند و به سنت ايشان عمل نكند، محبت (مورد ادعاي) او به رسول خدا(ص) فايده اي به حالش ندارد. پس( حال كه چنين است) تقواي الهي را داشته باشيد و براي رسيدن به آنچه نزد خداست، عمل كنيد. ميان خدا و هيچ كس خويشاوندي نيست. محبوب ترين بندگان نزد خداي عزوجل( و گرامي ترين آنها نزد او) با تقواترين آن ها و آن ها كساني هستند كه فرامين الهي را بيش تر و بهتر اطاعت مي كنند.(بحارالانوار ج2 ص 74، كتاب الايمان و الكفر باب الطاعة و التقوي ح3)
امام باقر(ع) فرمودند: اي جابر، آيا كسي كه ادعاي تشيع دارد، كافي است كه از محبت ما اهل بيت دم زند؟ به خدا سوگند شيعه ما نيست مگر آن كه تقواي الهي داشته باشد و از او اطاعت كند. اي جابر، شيعيان ما (در گذشته) شناخته نمي شدند جز با اين ويژگيها: تواضع، خشوع، امانتداري، بسيار ياد كردن خدا، روزه، نماز، نيكي به پدر و مادر، مراعات همسايگان فقير و بيچاره و رسيدگي به قرض داران و يتيم ها و راستي گفتار و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از مردم جز به نيكي، و شيعيان، امانتدار قوم و عشيره خود بودند.
اينها و امثال اين ها اموري است كه امامان(ع) از اهل ولايت انتظار دارند و دوست دارند كه پيروانشان به اين خصوصيات شناخته شوند. (معرفت امام عصر(ع) نشرششم1389ص275)
امام باقر(ع) در روايت عبدالحميد واسطي فرمودند: يا عبدالحميد! آيا گمان مي كني كسي كه براي خدا نفس خود را كنترل كند خداي تعالي برايش گشايش فراهم مي نمايد؟ آري! قسم به خدا كه خدا برايش گشايش فراهم مي كند خدا رحمت كند بنده اي را كه نفس خود را در راه ما حبس نمايد. خدا رحمت كند بنده اي كه امر ما را احياء كند.(مكيال المكارم ج 2ص644)
امام باقر(ع) فرمودند: قسم به خدا، همراه ما از طرف خدا(برات) خلاصي و تبرئه شدن نيست. و بين ما با خدا خويشاوندي نيست. و ما بر خدا حجتي نداريم. و جز با انجام طاعات، مقرب درگاه خدا نمي شويم. پس هر يك از شما كه مطيع خدا باشد، ولايت ما برايش فايده دارد. و هر كه از شما اهل معصيت باشد، ولايت ما فايده اي به حالش ندارد. واي بر شما! فريفته نشويد! واي بر شما! فريفته نشويد!(اصول كافي ج2ص75، كتاب الايمان و الكفر باب الطاعة و التقوي ح6)
امام باقر(ع) فرمودند: هر كس مطيع خدا باشد، دوستدار ماست. و هر كس نافرماني خدا را بكند، دشمن ماست. ولايت ما جز با عمل و ورع به دست نمي آيد.(اصول كافي ج2ص75، كتاب الايمان و الكفر باب الطاعة و التقوي انتهاي ح3)
امام صادق(ع) فرمودند: هر كسي دوست مي دارد از اصحاب قیام کننده(عج) باشد، بايد كه منتظر باشد و در اين حال به پرهيزكاری و اخلاق نيكو رفتار نمايد در حالي كه منتظر باشد، پس چنانچه بميرد و پس از مردنش قیام کننده(عج) به پاخيزد، پاداش او همچون پاداش كسي خواهد بود كه آن حضرت را درك كرده است، پس كوشش كنيد و در انتظار بمانيد، گوارا باد شما را اي گروه مشمول رحمت خداوند.(غيبت نعماني ص106، بحارالانوارج52ص140- مكيال المكارم ص151)
امام صادق(ع) فرمودند:هر كسي مي خواهد از ياران مهدي(عج) باشد، علاوه بر ترك گناه ه بايد از شبهات هم دوري كند. يعني معامله شبه ناك انجام ندهد، به جلسات شبه ناك نرود، سخنان شبه ناك را نگويد، امضاء شبه ناك نكند. بايد مواظب باشد كه هر چيزي كه در آن شبهه عقلي و عرفي است(نه شبه برخواسته از وسوسه!) مرتكب نشود. ترك شبه ها ميان انسان و امام زمان سنخيت و تشابه به وجود مي آورد، البته حضرت ولي عصر(عج) درجات ومقاماتش بي نهايت است و اين يك درجه از آن هاست. ايشان درياي تقوا و ورع هستند و اين ها كه ما گفتيم، يك قطره بود، بايد قطره شد، آن گاه به دريا پيوست!
اهل ورع اهل كار و كوشش هستند نه اهل در خانه نشستن و كاري با جامعه نداشتن! دوري از گناه، تقوا و دوري از مكروهات و شبهات ورع نام دارد. ورع وقوف در جايگاه شبه است.(غررالحكم(تصنيف)ص268)
امام صادق(ع) فرمودند: ما ريشه هر خوبي هستيم و همه نيكي ها از شاخه هاي درخت ماست. از جمله نيكي ها است: توحيد، نماز، روزه، فرو بردن خشم، گذشت از خطاكار، ترحم به فقير، رعايت حال همسايه و اعتراف به برتري آن كه شايستگي آن را دارد. و دشمنان ما ريشه هر بدي هستند و هر كار زشت و ناپسند از شاخه هاي درخت آن هاست. اين شاخه ها عبارتند از: قطع ارتباط(با كساني كه سفارش به پيوند آن ها شده است)، رباخواري، ستمكاري، خوردن مال يتيم، تجاوز از حدودي كه خداوند به آن امر فرموده، ارتكاب به زشتيها، چه به طور آشكار و چه به صورت پنهان، زناكاري، دزدي و هر كار زشتي از اين قبيل. (پس حال كه چنين است) آن كه خود را با ما مي داند اما به شاخه هاي غير ما چسبيده است، دروغ مي گويد.
امام صادق(ع) فرمودند: ما كسي را مؤمن نمي شناسيم مگر آنكه از همه امر ما پيروي كند و اراده انجامش را داشته باشد. آگاه باشيد كه يكي از موارد پيروي از امر ما و اراده انجام آن ورع مي باشد. پس خود را به آن زينت دهيد تا خداوند شما را مورد رحمت قرار دهد و با آن بر دشمنان ما سخت بگيريد و آن ها را در تنگنا بگذاريد، تا خداوند شما را زنده و سربلند قرار دهد. (اصول كافي ج2 ص،78 كتاب الايمان و الكفر باب الورع ح13)
امام صادق(ع) فرمودند: همانا دشمن ما اهل بيت تفاوتي نمي كند كه نماز بخواند و روزه بگيرد و دزدي كند او در آتش است: او در آتش است.( عقاب الاعمال ص452ح18)
امام زمان(عج) مي فرمايند: تقوا پيشه كنيد، تسليم ما باشيد و كار را به ما واگذاريد كه بر ماست شما را از سرچشمه سيراب بيرون آوريم چنانكه بردن شما به سرچشمه از سوي ما بود...به سمت راست ميل نكنيد و به سوي چپ نيز منحرف نشويد. (بحارالانوار ج52ص179)
امام زمان(عج) مي فرمايند:توجه خود را همواره با محبت و دوستي به سوي ما قرار دهيد و در مسير دستورات روشن و قطعي دين حركت كنيد كه همانا من براي شما خير خواهي مي كنم و خداوند گواه است بر من و شما و اگر نبود علاقه ما به نيكو بودن شما و رحمت و مهربانيمان بر شما، به سخن گفتن با شما نمي پرداختيم.(بحارالانوار ج53 ص 179)
امام زمان(عج) مي فرمايند: هر يك از شما بايد آن چه كه موجب دوستي ما مي شود، پيشه خود قرار دهد و از هر آنچه موجب خشم و ناخشنودي ما مي گردد، دوري كند، زيرا فرمان ما به يكباره و ناگهاني فرا مي رسد و در آن زمان توبه و بازگشت براي كسي سودي ندارد و پشيماني از گناه كسي را از كيفر ما نجات نمي بخشد.(بحارالانوار ج53)
امام زمان(عج) مي فرمايند: اي خثيمه، هر كس از دوستان ما را ديدي سلام برسان. و آنها را به تقواي الهي سفارش كن، و به اينكه ثروتمند آن ها به فقيرشان و توانمندشان به ضعيف آن ها رسيدگي نمايد و زنده ی آن ها براي(تشييع)جنازه مرده شان حاضر شود، و اين كه در خانه هاي يكديگر به ملاقات هم بروند. زيرا ديدار آن ها با يكديگر باعث زنده شدن امر ماست. خداوند رحمت كند بنده اي را كه امر ما را زنده بدارد. اي خثيمه، به دوستان ما پيغام بده كه ما آن ها را از طرف خدا جز به وسيله عمل بي نياز نمي كنيم و آن ها هم جز به وسيله ورع به ولايت ما نمي رسند. و بيش ترين حسرت را در روز قيامت كساني مي خورند كه عدالتي را ستوده اند اما بر خلاف آن عمل كرده اند. (اصول كافي ج2ح175،كتاب الايمان والكفر باب زيارة الاخوان ح2)
امام زمان(عج) مي فرمايند:همانا هر يك از برادران ديني تو پرهيزكار باشد و حقوق الهي را كه بر عهده دارد به مستحقين آن بپردازد -به بركت دعا و ياري ما- در فتنه هاي باطل كننده و ويرانگر ايمن و محفوظ خواهد ماند.(بحارالانوار ج 53ص177)
امام زمان(عج) مي فرمايند: ما را -از ديدار و ياري شيعيانمان- باز نمي دارد، مگر آنچه از كردارهاي ناپسند آنان به ما مي رسد كه براي ما ناخوش آيند است و توقع آن را از ايشان نداريم.(بحارالانوارج53ص177)
امام زمان(عج) در توقيعي كه به ناحيه مقدسه شيخ مفيد رحمةالله عليه داشتند فرمودند:
و اگر شيعيان ما كه خداوند آن ها را در اطاعتشان ياري دهد در وفاي پيماني كه از ايشان گرفته شد يك دل و مصّمم باشند، نعمت لقاي ما از آنان به تأخير نمي افتاد و سعادت ديدار ما براي آنان با معرفت كامل و راستين نسبت به ما تعجيل مي گشت...(مكيال المكارم ص361، بحارالانوارج53ص177)
بنابراين از جمله اسباب طولاني شدن غيبت امام -كه بر او و پدرانش درود و سلام باد- گناهان و معصيت هايي است كه از بندگان مي بيند چنانچه در همان توقيع رفيع كه به دست شيخ مفيد رحمةالله عليه رسيد اين بود كه کردارهای ناپسند از ايشان به ما مي رسد و از آنان نمي پسنديم و از آنان انتظار نمي رود.(مكيال المكارم ص261، بحارالانوار ج53 ص177)
مومن از جهت ايمان و يقينش به طور قطع مي داند كه در تمام احوال در پيش چشم امامش قرار دارد پس امامش را جلوي چشم خود قرار مي دهد هر چند كه او را به چشم سر نمي بيند پس خود را در رعايت آداب و مراقبت و مواظبت وظايف خود نسبت به آن جناب مصروف مي دارد.
بدان كه مي بايست يقين بداني كه تو از چشم و گوش مولايت(ع) دور نيستي، او جاي تو را مي داند و از احوال تو آگاه است، پس اگر از كساني باشي كه بر رعايت آدابي كه سزاوار رعايت شدن نسبت به آن جناب است مواظبت دارند بدين وسيله كمال محبت و عنايت آن بزرگوار را به سوي خود جلب كرده اي و اگر از اهل غفلت و اعراض از آن سرور باشي جاي تأسف است.
|