مباهله سند حقانیت شیعه و افتخاری برای مکتب تشیع است چرا که شیعه افتخار دارد همواره در طول تاریخ در کنار رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم باقی مانده است و نفس پیامبر خدا را مقتدا قرار داده است.

مباهله بستری و بهانه ای بود برای اینکه آن که نشان دهد  قلب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مالامال از محبت چه اشخاصی است و اراده خداوند در اجابت دعای چه کسانی ست و کسانی که واقعا در جبهه توحید هستند باید چه کسانی را دوست دارند.

اما افسوس که "و اشربوا فی قلوبهم العجل"  قلب های ایشان پر از محبت گوساله شد. در این امت هم جریان یافت و عده ای  از سلک اهل توحید خارج شدند و نخواستند ببینند که چه خاندانی مورد گزینش الهی قرار گرفته است. افسوس که نخواستند ببینند که خداوند متعال در مباهله «نفس» پیامبر و جان رسول صلی الله علیه و آله و سلم را به امت معرفی نمود.

مباهله شکست جریان منافقین و اهل شرک است چرا که در آن مسیر هدایت به روشنی آشکار شد.

"فمن حاجک فیه من بعد ما جاک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابنائکم و نساءنا و نسائکم . انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فتجعل لعنه الله علی الکاذبین"

پس هر که مجادله کند با تو در امر عیسی بعد از آنچه آمده است به سوی تو از علم و بینه و برهان، پس بگو ای محمد صلی الله علیه و اله بیایید بخوانیم پسران خود را و پسران شما را و زنان خود را و زنان شما را و جان های خود را و جان های شما را ( آنهایی را که به منزله ی جان مایند و آنها که به منزله جان شمایند) پس تضرع کنیم و دعا کنیم ، پس برگردانیم لعنت خدا را بر هر که دروغ گوید از ما و شما.

چه كسی می تواند منظور خداوند از نفس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در این آیه شریفه باشد الا آن كسی كه اگر تمام آبهای بحر جوهر شوند و تمام درختان قلم،نمی توانند فضایل او را بر صفحه بنویسند و آن كسی نیست جز وصی و خلیفه بلافصل محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم یعنی اسدالله الغالب علی بن ابی طالب علیه آلاف و التحیة و الثناء (روحی و جسمی لتراب مقدمه الفداء).

از مضمون آیه این مطلب بر می آید كه اگر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در روز 28 صفر رحلت كردند،اما جانشان هنوز زنده بود و مردم باید گرد جان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یعنی مولا علی علیه السلام جمع می شدند نه اینكه دنبال كسانی بروند كه در سقیفه بنی ساعده جمع شدند تا حق علی بن ابی طالب علیه السلام را غصب كنند و خلفای غاصبی باشند و بدعت های زیادی در دین خدا بگذاردند و امتی را گمراه كنند.

جالب اینجاست آن كسانی كه در روز غدیرخم بودند و دیدند كه خداوند متعال مولا علی علیه السلام را وصی و خلیفه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قرار داد باز هم انكار كردند و حق علی علیه السلام را غصب كردند و همسرش را به شهادت رساندند و جنایاتی را مرتكب شدند كه تا یوم القیامة باعث بدبختی و گمراهی انسانهای زیادی شد،آنها اگر یكی از این فضایل غیرقابل انكار علی علیه السلام را داشتند خدا را بنده نبوده و سوار بر امت می شدند و خون آنها را می مكیدند(كه البته با ساختن فضایل دروغین این كارها را كردند.)

دقت در آیه نشان می دهد که قرآن کریم به دنبال نشان دادن جریان هدایت است. کسانی که می خواهند در مسیر هدایت قرار بگیرند به وسیله این آیه شریفه جبهه حق را به خوبی می شناسند. توجه به همین نکته کافی است که رجوع به سقیفه برای تعیین زمام دار جامعه در حالی که اهل بیت پیامبر و نفس رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در میان امت قرار دارند چه اندازه گمراهی و ضلالت است.

گمراهی و ضلالتی بیش از مسیحیان نجران که قائل به تثلیث بودند. چرا که ایشان بادیدن اهل بیت علیه السلام  رسالت از لجاجت دست برداشتند و حاضر به نوشتن معاهده شدند اما ایشان تنها سرکشی و طغیان از خود نشان دادند. سئوالی است که تا زمین و زمان بر پا است پایه های سقیفه را متزلزل می سازد؛ چگونه با وجود نفس پیامبر و اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم توانستید در سقیفه دور هم آیید و برای تعیین جانشین پیامبر جدل کنید؟ مگر باوجود نفس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کسی می تواند به خاطر قومیت نژاد قبیله و یا هر چیز دیگر برای خود در حکومت سهم خواهی کند؟ اگر غدیر خم هم نبود و اگر صدها آیه و روایت و نقل تاریخی مبنی بر خلافت بلا فصل امیر المومنین علیه السلام نبود باز هم آیه مباهله حجت را تمام می کرد  و مهری بر ابطال امامان سقیفه می زد.

هیچ گاه پیروان سقیفه نمی توانند این لکه ننگ را از دامن خود پاک کنند که ده ها سال مدعیان امت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ، بر بالای منابر نفس پیامبر جان پیامبر را سب کرده و دشنام دادند. همان کسی که قرار بود به آمین او نفرین و لعن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر علیه نجرانیان مستجاب شود.

آری مباهله صرفاً شکست نصرانیت نیست. بلکه مباهله روشن نمودن مسیر جبهه حق است و ابطال جبهه باطل است. مباهله نشان می دهد که وجود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در میان امتش به وسیله اهل بیتش استمرار دارد و هر کس که مدعی دین محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم است نباید از خاندان او جدا شود. مباهله یعنی باید پیر امامان غدیر بود و مباهله یعنی امامان سقیفه همواره بر خلاف قرآن تعیین شدند، برخلاف قرآن خلافت کردند و برخلاف قرآن حیات داشتند و در حال مخالفت با قرآن دار فانی را وداع گفتند.
مباهله را نباید کوچک دید. مباهله را اگر صرفا به دعوایی در یک جغرافیای مشخص بین رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم  و نجرانیان تعبیر کنیم ظلم بزرگی به مباهله و قرآن کردیم. چرا که قرآن حی است و همانند خورشید جاری است و همیشه نشان گر مسیر درست جبهه حق می باشد.