به مناسبت 17 ربیع الاول

ای آسمان! این عطر حضور کیست که عرش را به هیجان آورده است! چه هدیه ای آورده ای خاک نشینان مفلوک را؟

ای زمین! شاخه هایت پر بار که امروز گل کرده ای به وجود زیباترین مولود هستی. مولود حرم، مولود آستانه ی عفت و ایمان، درخت نبوت، طوبای صداقت، اشرف اوصیاء، خاتم الأنبیاء، خیر المرسلین، حبیب اله العالمین،  طبیب القلوب المؤمنین،  پیامبر عطوفت و رأفت و رحمت می خوانمت به نام تمام زیبایی ها! به نام محمد مصطفی صَلّی الله عَلیهِ وَ آلهِ و سَلّم

درود خدا بر مولود زیبای آمنه سَلام الله عَلیها، اینک این آغوش حضرت جبریل عَلیهِ السَّلام است که تو را از تفرّج عرش بر فرش می برد. درود خداوند بر تو باد، آن گاه که مادر را سلام گفتی و فرشتگان به تحسین جمال بی مثالت پرداختند. درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زمین از نعمت حضورت در کائنات برخوردار شد و آسمان به میزبانی زمین غبطه خورد.

درود خداوند بر تو باد، آن گاه که خانه دوست، آکنده از عطر عاشقی شد و نجوای نمازت، دل از آسمان ربود!

درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زبان به حمد و یگانگی خداوند گشودی و عطر توحید، کوچه های مکه را فراگرفت!

درود بر راستی قدم هایت که می تواند صراط مستقیمی را نشان دهد که هیچ پایی برآن نلرزد و خطا نرود!

درود خداوند بر تو باد، آن گاه که پیشانی ارادت بر خاک نهادی تا شکوه بندگی را به جای آوری!

درود خدا بر فراخی سینه ات که می تواند همه جهان را تنگ در آغوش رحمت خویش بکشد و باز هم برای بخشش جا داشته باشد!

درود خدا بر شیوایی کلامت که می تواند خشن ترین دل های سنگی را چون آب زلال زمزم نور، جاری کند!

درود خدا بر عبادتت که می تواند جماعت بی کران اقتدا کنندگان را تا معراج خدا ببرد و از عشق، سرشارشان سازد!

درود خدا بر تواضعت که می تواند هر غریب دور افتاده ای را همنشین تو کند و هر خانه به دوش آواره ای را به همسایگی تو بکشاند.

درود خدا  بر شجاعتت که می تواند چون شمشیری، قلب پر کینه دشمنان اسلام را بشکافد و یک تنه، سپر همه جانبه دین خدا شود!

درود خدا بر عدالتت که می تواند دست عرب و عجم، فقیر و غنی، برده و ارباب را در دست هم بگذارد و همه را جز به چشم تقوا ننگرد!

درود خدا بر علمت که می تواند شهری باشد به بی کرانگی ابدیت، با دروازه ای که هیچ پرسشی را بی جواب نمی گذارد!

درود خدا بر صبرت که می تواند خاکستر جفا از موهایت بتکاند و رد تازیانه ها را دنبال نکند!

درود خدا بر امانتداری ات که می تواند تو را محرم همه رازهای مبهم و دردهای مجهول کند.

درود خدا بر وفاداری ات که می تواند رشته هر عهد و پیمانی را محکم کند و باعث بقای هر قول و قراری باشد!

درود خدا بر لحظه لحظه عمری که جز با نزول رحمت و فرود هدایت بر خلایق نگذشت! درود خداوند بر تو باد؛ مادامی که حیات در کائنات باقی است.

و درود و صلوات متوالیات و تهیات متواترات بر نخبه اصفیا و فرمانفرمای غیب و شهود و صدرنشین محفل قرب رحیم ودود، شفیع درماندگان روز جزا، ذخیره ی تهی دستان عالم بقا و بر آل بی مثالش، صابر و فاضل، طاهر و صادق آل علی عَلیهِ السَّلام باد، که با صیقل محبت و ولای خود آیینه ی سینه های شیعیان را از زنگ تاریکی و نخوت جلا داده و گُل رُخان چمن انجمن حُسن و عقیدت را قابل انعکاس ساخته و از بوستان گل های رنگارنگ علوی و فاطمی مشام جان محبان را به شمیم شفاعت نواخته است. او که شراره درخشانی است که آسمان سخاوت او را به زمینیان بخشیده تا از پرتو آن نور گیرند و در زیر تلألو تابناکش راه را به سوی خیر و صدق و صفا باز یابند. خجسته سالروز طلوع خورشید هدایت، تبلور دُرّ دریای عصمت، تلألؤ نگین انگشتری امامت، شکوفایی گل بوستان جعفری ، درخشش زیبای ستاره های آسمان عشق و ایمان نبوی و علوی، بر تنها وارث ایشان حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف بر تمام دوستداران معرفت و حقیقت همایون باد.

عشق تا شِکوه ز تاریکی این دنیا کرد/ دستِ حق پنجره ی رحمت خود را وا کرد

ناگهان قافله سالارِ سرآمد، آمد/ عشق یکباره چنین گفت: محمّد آمد

آمد آن مرد امینی که خدا یارش بود/ و صداقت همه جا تشنه ی دیدارش بود

آمد و غنچه ی امید شکوفاتر شد / ذهن آئینه پُر از بال و پرِ باور شد

هر کسی دید تو را عاشقِ گفتارت شد / چشم بیمار تو را دید و گرفتارت شد!         

الهی !به لطف خود، ما را دست گیر و پای دار! که دل در قرب کَرم است و جان در انتظار! و در پیش روي ، حجاب بسیار! و به حق این سرور بی شمار اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَ لِیِکَ اَلفَرَج