قتل نفس زکیّه

نفس زکیّه لقب یکی از جوانان بنی هاشم است از آل محمّد صلّی الله علیه و آله که در میان قوم خود صاحب مقامی بس رفیع است. در آغاز جنبش سفیانی به مدینه ی منوّره پناهنده می شود و دومین گروه از لشگر سفیانی که برای مقابله با دعوت حقّ و رویارویی با سپاه حضرت بقیّة الله عجّل الله تعالی فرجه الشّریف به سوی مدینه گسیل می شوند، او را به شهادت می رسانند. هنگامی که سپاه سفیانی مردم حجاز را طعمه ی شمشیر می سازند و خانه هایشان را ویران می کنند و به حریم نوامیس مردم و به حریم شریفه تجاوز می کنند، نفس زکیّه به مکّه می رود و در آن جا بانگ دادخواهی و دعوت به سوی آل محمّد صلّی الله علیه و آله می دهد. روز 25 ذی الحجّة الحرام او را بدون هیچ گناهی در میان رکن و مقام مظلومانه ذبح می کنند، خداوند دیگر ستمکاران را مهلت نمی دهد که در شهر حرام و در ماه حرام  و در بیت الله الحرام خون حرام ریختند. پس به فاصله ی 15 روز قیام جهانی حضرت بقیة اللهالأعظم عجّل الله تعالی فرجه الشّریف آغاز می شود که هرگز چنین جنایتی (سفیانی) در تاریخ سابقه نداشته است.(روزگار رهایی ج2ص1067)

امام باقر علیه السّلام فرمودند: جوانی از آل محمّد صلّی الله علیه و آله در میان رکن و مقام کشته می شود که نامش محمّد فرزند حسن نفس زکیّه است.(امام مهدی ص227، بشارت الاسلام ص100)

امام باقر علیه السّلام فرمودند: اگر چیزی بر شما مشتبه شود، پیمان پیامبر صلّی الله علیه و آله، پرچم پیامبر صلّی الله علیه و آله، شمشیر پیامبر صلّی الله علیه و آله و نفس زکیّه از تبار سالار شهیدان بر شما پوشیده نخواهد بود.(غیبت نعمانی ص151، بحارالانوار ج52ص223)

در این جا نفس زکیّه در ردیف شمشیر و پرچم پیامبر صلّی الله علیه و آله به عنوان نشانه ی روشنی بیان شده که هرگز با دیگر قتل ها اشتباه نمی شود زیرا او نامش محمّد است، نام پدرش حسن، خودش از تبار سالار شهیدان است و در میان رکن و مقام سر بریده می شود. که اگر افراد دیگری هم در مسجدالحرام کشته شوند، نام و نشانش با او فرق دارد و یا در نقطه ی دیگری غیر از رکن و مقام خواهد بود و یا به صورت دیگری غیر از ذبح کشته خواهد شد.(روزگار رهایی ج2ص1072)

رسول اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف خارج نمی شود تا نفس زکیّه کشته شود. چون نفس زکیّه کشته شود، ساکنان آسمان و زمین بر آن ها غضبناک می شوند، آن گاه مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف  ظهور می کند و مردم در اطراف شمع وجودش گرد آیند آنسان که در شب زفاف در اطراف عروس گرد آیند.(بشارت الاسلام ص183، روزگار رهایی ج2ص1067)