برگزاری مجالس اهل بیت علیهم السلام و شرکت کردن در آن:

احیای امر امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف بر تمامی شیعیان واجب است خصوصاً تشکیل مجالس و در برخی شرایط از اوجب واجبات است همانند زمانی که مردم بر حال کشیده شدن به انحراف و گمراهی باشند و بتوان با تشکیل مجالس مذهبی و یاد حضرات معصومین علیهم السلام و به ویژه امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف آنان را از انحرافات برگردانده و به شاه راه هدایت باز گرداند.

برپا نمودن مجالسی که مولایمان حضرت صاحب الزمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در آن ها یاد شود و مناقب و فضائل آن حضرت در آن ها ترویج گردد و در آن مجالس برای آن جناب اندوهگین و مهموم شوند و این حزن و اندوه در فراق و غیبت حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف باشد و پس از آن در آن مجالس برای آن جناب دعا شود و با جان و مال در راه تشکیل آن مجالس تلاش کردن، از بزرگ ترین و مهم ترین مصادیق احیای امر الهی است چرا که این کار ترویج دین خداوند و برتری دادن کلمه ی الله و تعظیم شعائر الهی و نصرت ولی الله است.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: در باغ های بهشت بگردید. عرضه داشتند: ای رسول خدا! باغ های بهشت چیست؟ فرمود: مجالس ذکر ما اهل بیت علیهم السلام.(مکیال المکارم ج2 ص238 انتشارات مسجد مقدس جمکران سال1383)

حضور یافتن و نشستن در مجالسی که فضائل و مناقب حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و آن چه مربوط به اوست در آن ها ذکر می شود از تکالیف بندگان در عصر غیبت است.(مکیال المکارم ج2 ص238 انتشارات مسجد مقدس جمکران سال1383)

امام باقر علیه السلام به میسر فرمودند: آیا با هم خلوت می کنید و دور از چشم دشمنانتان می نشینید و برای هم حدیث می گویید و آن چه معتقید هستید برای هم بازگو می کنید؟ عرضه داشتند: آری، به خدا سوگند ما با هم در خلوت می نشینیم و برای هم حدیث می گوییم و آن چه معتقدیم برای هم باز می گوییم. حضرت فرمودند: به خدا سوگند! که من دوست دوست داشتم که در بعضی از آن مجالس با شما می بودم، به خدا سوگند که من بوی شما و جان های شما را دوست می دارم و البته شما بر دین خدا و دین فرشتگان او هستید، پس با پرهیز از گناه و جدیّت در امر دین، ما را یاری کنید.(اصول کافی ج2 ص187 ح5)

امام صادق علیه السلام به داوود بن سِرهان فرمودند: ای داوود! سلام مرا به دوستانم برسان و این دعای مرا که خداوند رحمت کند بنده ای را که وقتی با دیگری هست درباره ی ولایت ما گفتکو می کند. در این صورت نفر سوم آنان فرشته ای است که برای آن ها طلب مغفرت می کند. هیچ دو نفری با هم بر یاد کردن از ما اجتماع نمی کنند مگر آن که خداوند تعالی به آن دو، بر فرشتگان مباهات می کند. پس هرگاه اجتماع کردید به ذکر بپردازید زیرا اجتماع کردن شما و یاد کردن شما، زنده کردن ماست و برترین مردم بعد از ما کسانی هستند که درباره ی امر ما مذاکره و به ذکر ما دعوت کنند.(بحارالانوار ج1 ص200 ح8 از امالی شیخ طوسی)

امام صادق علیه السلامفرمودند: یکدیگر را ملاقات کنید و علم ما را برای یکدیگر بازگو کنید که با حدیث، دل های زنگار گرفته جلا می یابد و با حدیث گفتن، امر ما احیا می شود و هرکس امر ما را احیا کند خدایش بیامرزد.(مکیال المکارم انتشارا تمسجد مقدس جمکران سال1383 ج1 ص369، لئالی الاخبار ج2 ص251)

یاد ائمّه علیهم السلام به وسیله ی ذکر فضائل یا مصائب ایشان زنده می شود که این امر از طریق بیان احادیث آنان و یادآوری سیره ی ایشان است به همین جهت در خصوص دیدار برادران دینی با یکدیگر سفارش زیادی صورت گرفته که مقصود اصلی آن نقل احادیث ائمّه علیهم السلام و ذکر فضائل و مصائب ایشان است.

امام صادق علیه السلامفرمودند: به دیدار یکدیگر بروید و از احادیث ما یاد کنید زیرا این کار دل های شما ر ازنده نگه می دارد و احادیث ما، شما را نسبت به یکدیگر مهربان می سازد پس اگر به آن عمل کنید، هدایت یافته و نجات پیدا می کنچید و اگر آن ها را رها کنید، گمراه و هلاک می شوید. بنابراین احادیث ما را بگیرید من ضامن نجات شما هستم.(اصول کافی ج2 ص186، وسائل الشیعه ج11 ص567 باب23 ح3)

امام صادق علیه السلامبه فضیل فرمودند: می نشینید و حدیث می گویید؟ فضیل عرضه داشت: آری فدایت شوم. امام فرمود: همانا من آن مجالس را دوست دارم پس امر ما را احیا کنید. ای فضیل! خدا رحمت کند کسی ر اکه امر ما خاندان را احیا می کند.(بحارالانوار ج44 ص282)

امام صادق علیه السلامفرمودند: هر جمعی در مجلس حضور یابند و خداوند عزّوجل را یاد نکنند و از ما یاد ننمایند، آن مجلس مایه ی حسرت آن ها در روز قیامت خواهد بود. سپس فرمود: حضرت ابو جعفر امام باقر علیه السلام فرمودند: همانا یاد ما از مصادیق یاد خداوند است و یاد دشمنان از مصادیق یاد شیطان می باشد.(اصول کافی ج2 ص496 ح2)

امام کاظم علیه السلامفرمودند: هیچ چیز بر ابلیس و لشگریانش دشوارتر از این نیست که برادران ایمانی با یکدیگر دیدار کنند و همانا دو مؤمن با هم دیدار می نمایند که به یاد خدا باشند، آن گاه فضائل ما را یادآوری کنند، در این حال گوشت سالمی بر صورت ابلیس باقی نمی ماند تا جایی که روح پلیدش به التماس می افتد و از فرط آن که درد می کشد التماس می کند. پس فرشتگان آسمان و گنج بران بهشت متوجه شده و او را لعنت می کنند تا این که هیچ فرشته ی مقربی باقی نمی ماند مگر این که بر او لعنت فرستد، که زبو ن و با حسرت و مردود می افتد.(اصول کافی ج2 ص188 ح7)

امام رضا علیه السلامفرمودند: هر کس در مجلسی بنشیند که امر ما در آ ن زنده گردد، روزی که دل ها می میرند، دل او نخواهد مرد.(بحارالانوار ج2 ص30 ح13 انتشارات مکتبةالاسلامیه سال1397ه.ق)

پرهیز از مجالسی که نام آن حضرت صاحب الأمر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در آن ها مورد تمسخر باشد:

پرهیز کردن و دوری جستن از مجالس بیکاران و گمراهان، آنان که یاد امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف یا آن حضرت را به بدی یاد می کنند یا بر آن بزگوار خرده می گیرند و یا وجود شریفش را انکار می کنند یا این که از یاد حضرتش روی گردانند یا مؤمنان منتظر آن جناب را به تمسخر می گیرند، بر هر شیعه ای ضروری است و همانا خداوند در قرآن مجید نازل فرمود:«که هرگاه شنیدید به آیات خداوند کفر ورزیده می شود و استهزاء می گردد پس با آنان ننشینید تا در سخنی دیگر داخل شوند.(اگر با آنان هم نشین شوید) شما هم به حقیقت مانند آن ها خواهید شد، همانا خداوند همگی منافقان و کافران را در جهنم جمع خواهد کرد»نساء،140

امام صادق علیه السلام فرمودند: منظور آن است که چنان چه شنیدید کسی حق را انکار کرده و آن را دروغ می شمارد و نسبت به امامان علیهم السلام ناروا می گوید از کنارش برخیز و با او هم نشینی مکن، هر کس که باشد.(اصول کافی ج2 ص377)

امام صادق علیه السلام فرمودند: سه مجلس است که خداوند آن ها را دشمن می دارد و نغمت و عذابش را بر اهل آن می فرستد. پس با آنان هم نشینی و مجالست نکنید. آ ن مجلس است که کسی در آن قرار دارد که در فتوای خود دروغ می گوید و دیگری مجلسی است که یاد دشمنان ما در آن تازه می شود و یاد ما در آن کهنه و فراموش شده است و مجلسی که در آن از ما جلوگیری می شود در حالی که تو می دانی.(اصول کافی ج2 ص378 ح12)

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس در مجلسی بنشیند که در آن به یکی از امامان علیهم السلام دشنام داده می شود و می تواند برخیزد ولی این کار را نکند، خداوند در دنیا لباس ذلت بر اندامش بپوشاند و در آخرت عذابش کند و آن چه از نیکی از جهت معرفت ما بر او منت نهاده از وی سلب می نماید.(اصول کافی ج2 ص379 ح15)

ذكر مناقب و فضايل آن حضرت علیه السلام

 و ياد نمودن فضايل و مناقب آن حضرت عليه السلام دليل بر استحباب اين كار، تمام اخبار و رواياتي است كه درمورد تشويق و ترغيب فضايل ائمه معصومين عليهم السلام وارد شده است.

از جمله در اصول كافي از حضرت امام صادق عليه السلامفرمودند: همانا وظيفه جمعي از فرشتگان آسمان اين است كه نگاه مي كنند بر يك و دو و سه نفري،‌ درحالي كه آنان در فضيلت آل محمد عليهم السلام به گفتگو نشسته اند،‌ پس فرشته اي به فرشتگان ديگر مي گويد: آيا نمي بينيد اينان را با همه كمي تعدادشان و بسياري دشمنان شان،‌فضايل آل محمد عليهم السلام را بيان مي كنند! آن گاه گروه ديگري از فرشتگان مي گويند: «ذلك فضل الله يوتيه من يشاء والله ذوالفضل العظيم»اين فضل خداوند است كه به هر كس بخواهد مي دهد و خداوند داراي فضل عظيم است. سوره جمعه آيه 4. (روضه كافي، ص 334)

حضور در مجالس فضايل و مناقب آن حضرت

حضور يافتن در مجالسي كه فضايل و مناقب و ساير امور مربوطه به آن حضرت،‌ در آن ياد مي شود،‌ اضافه بر اين كه از نشانه هاي محبت است و از مصاديق خيرات كه مامور شده ايم به آن ها سبقت جوييم و پيشي گيريم كه خداي تعالي فرموده: « فاستبقوالخيرات» به سوي كارهاي خير سبقت گيريد.

امام رضا عليه السلام در امالي شيخ صدوق ص 17 فرمودند: هر كس در مجلسي بنشيند كه امر ما در آن زنده مي گردد، روزي كه دل ها مي ميرند دل او نخواهد مرد.