محل سکونت

در حضور امام صادق علیه السلام صحبت از مسجد سهله شد.

 حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:  مسجد سهله خانه صاحب ماست که چون ظهور کند با افرادش در آن منزل کند.(ارشاد مفید ص 769).

مفضّل از امام صادق علیه السلام پرسید: ای مولای من! خانه ی حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و محل اجماع مؤمنان کجا خواهد بود؟ حضرت فرمودند: پایتخت آن حضرت شهر کوفه خواهد بود و محل دیوان و حکمش، مسجد کوفه خواهد بود و محل جمع بیت المال و قسمت غنیمت ها، مسجد سهله و موضع خلوتش نجف اشرف خواهد بود.

مفضّل پرسید: جمیع مؤمنان در کوفه خواهند بود؟ فرمود: بلی! ولله هیچ مؤمنی نباشد مگر آن که در کوفه باشد یا در حوالی کوفه باشد یا دلش مایل به کوفه باشد و در آن زمان قیمت جای خوابیدن یک گوسفند در کوفه دوهزار دِرهم باشد، و در آن زمان شهر کوفه وسعتش به قدر پنجاه و چهار میل (یعنی هجده فرسخ) باشد و قصر های کوفه به شهر کربلای معلّی متصّل گردد و حق تعالی، کربلا را پناه و جایگاه گرداندکه پیوسته محل آمد و شد ملائکه و مؤمنان باشد. حق تعالی آن زمین مقدّس را بسیار بلند مرتبه گرداند و چندان از برکات و رحمت ها در آن قرار دهد که اگر مؤمنی در آنجا بیاستد و بخواند خدا را، هر آینه به یک دعا مثل هزار ملک دنیا به او کرامت فرماید.(رجعت ص80)

ابوبصیر میگوید امام صادق علیه السلام فرمودند: ای ابا محمد! گویا می بینم قیام کننده عجل الله تعالی فرجه الشریف آل محمد با خانواده اش در مسجد سهله فرود امده است گفتم: آیا خانه ی او مسجد سهله است؟ فرمودند: آری همان جا منزلگله ادریس پیامبر بوده است و هیچ پیامبری بر انگیخته نشده مگر آن که در آن مسجد نمازگزارده است. هیچ مرد و زن مؤمنی نیست مگر آنکه دلش به سوی آن مسجد است. هر شب و روزی که می گذرد و فرشتگان الهی به آن مسجد پناه می برند و خدا را می پرستند ای ابا محمد! اگر من هم نزدیک شما بودم هیچ نمازی را جز در آن مسجد به جا نمی آوردم آن گاه که قیام کننده ما قیام کند خداوند انتقام رسولش و همه ی ما را از دشمنان خواهد گرفت.( اصول کافی ج3 ص495 و کامل الزیارات ص30راوندی، قصص الانبیاء ص80، التهذیب ج 6 ص31، اثبات الهداة ج3 ص583، وسائل الشیعه ج3 ص524، بحارالانوار ج52 ص317 و 376)

امام صادق علیه السلام فرمودند:مرکز حکومت او کوفه است و مرکز قضاوت او مسجد اعظم کوفه، محل زندگی و مرکز بیت المال و محل تقسیم غنائم جنگی مسجد سهله است و محل خلوت او تپه های سفید و نورانی نجف اشرف می باشد.(روزگار رهایی ج 2 ح923ص654، الزام الناصب ص217،بحارالانوار ج53ص11، بشارة الاسلام ص272)