راههای تقویت ولایی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

1-       تقویت رابطه عارفانه

هر قدر معرفت ما به اولیای خدا بیش تر شود، اثر طبیعی اش این است که رابطه ی ولایت هم قوی تر و بیش تر خواهد شد.

معرفت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از معرفت خدا جدا نیست. به هر میزان که معرفتمان به حضرت بیش تر باشد و ارتباط آن جناب را با خدا بیش تر بشناسیم، معرفت ما به خدا افزون تر خواهد شد.

این بزرگواران چه اندازه با خدا ارتباط دارند؟ آیا فقط به همین اندازه است که مانند یک راوی صادق، احکام را برای ما بیان کنند یا مطلب از این ها خیلی بالاتر است؟

قلب امام زمان، تجلی گاه خواست خدا

امامان معصوم علیه السلام کسانی هستند که در دلشان چیزی جز آن جه خدا می خواهد، ظهور نمی کند: در دل های ما فقط خواست خدا شکل می گیرد؛ پس هر آن چه را که او بخواهد، ما می خواهیم. (بحارالانوار ج52 ص50)

قلب پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و حضرت زهرا سلام الله علیها و امامان معصوم علیه السلام تجلی گاه خواست و اراده ی خداست. در مرتبه ی اول، این چهارده نور پاک و در مرتبه ی بعد، سایر اولیای خدا طوری هستند که فقط چیزی را که خدا می خواهد، در دل آن ها پیدا می شود. هنگامی که ایشان به چیزی میل پیدا می کنند، خدا خواسته است که این میل را داشته باشند؛ چرا که قلوب ایشان، تجلّی گاه اراده و مشیت خدا است.

با توجه به این حقایق است که ولایت پذیری اهل بیت علیه السلام توجیه می یابد که چرا باید ایشان را دوست بداریم و از ایشان پیروی کنیم؟ پاسخش این است که محبت اهل بیت علیه السلام و تبعیت از ایشان، همان محبت و اطاعت خدا است. اگر خدا را نیز دوست می داریم، باید ایشان را دوست بداریم و اگر از خدا اطاعت می کنیم، باید از ایشان هم اطاعت کنیم: هر که از شما اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است. این بدان دلیل است که معصومان علیه السلام چیزی جز سخن خدا ندارند. برای خودشان شانی جدا از عبودیت الله قائل نیستند. هیچ استقلالی از خودشان ندارند. اگر تعبیر فنای فی الله تعبیر درستی باشد، بالاترین و برترین مصداقش ایشان هستند.

2-       اظهار محبت خالصانه

رابطه ی ولایی ما با مولایمان فقط با شناخت برقرار نمی شود؛ بلکه خداوند، ساختمان روحی انسان را به گونه ای آفریده است که با فکر و عمل ساخته و پرداخته می شود. مسئله ولایت فقط با اندیشیدن و تصمیم گرفتن حل نمی شود: الذین آمنوا و عملوا الصالحات

به همان اندازه که ایمان واقعی باشد، در عمل تاثیر می گذارد و وقتی عمل تحقق یافت، ایمان تقویت می شود. بین ایمان و عمل، رابطه ی متقابل برقرار است. اگر می خواهید ایمانتان تقویت شود، حتما بیندیشید تا معرفتتان بیش تر شود. هم رابطه ی امام زمان علیه السلام را با خدا بیش تر بشناسید و هم این رابطه را به صحنه ی عمل بیاورید. در ایام میلاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به حضرت اظهار محبت کنید. به دوستان امام عصر علیه السلام هدیه بدهید. چه سنت خوبی گذاشته اند که در این ایام، به هرکس که نامش مهدی است، احترام می کنند و به او هدیه می دهند. ما همه گوشت و پوستمان با نام مهدی ارواحنا فداه روییده و بزرگ شده است . زندگیمان در پرتو نام اهل بیت علیه السلام شکال گرفته است و پیش می رود. همه چیز ما مال آن ها است.

گاهی اشخاص را به جهت این که اصطلاحات فقه و اصول یا فلسفه و کلام ما را بلد نیستند، جاهل و عوام می شماریم؛ امیرالمومنین علی علیه السلام امّا میان همین ها افرادی یافت می شوند که مرتبه ی ایمانشان چنان آن ها را بالا برده است که اگر سال ها با تمام سرعت نیز بتازیم، به گرد راهشان هم نمی رسیم.

خلاصه رابطه ی ولایت فقط با درس خواندن درست نمی شود. درس را باید خواند؛ چرا که واجب، و کوتاهی کردن در آن حرام است؛ اما همه اش با این درس خواندن درست نمی شود. بکوشیم با اهل بیت علیه السلام رابطه ی عملی پیدا کنیم. برای محبت اهل بیت علیه السلام انفاق کنیم؛ هرچقدر که برایمان میسّر است؛ بدون آن که شخصی دیگر متوجه این کار شود. به جهت غشق و محبت مولایم این کار را انجام بدهیم. اثر این عمل از هزار سال عبادت بیش تر است. برای این که در آن عبادت ها امید ثواب وجود دارد. با خود بگوییم این کار را به عشق امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف انجام می دهم ؛ چه ثواب داشته باشد و چه عقاب.

گاهی میان افراد عادی ، این گونه آدم های عاشق پیدا می شوند، آن وقت آن ها خیلی بر ما تقدم دارند. بکوشید مقداری روحیه ی مروت و عاشقی هم پیدا کنید. یاد گرفتن اصطلاحات همه چیز نیست.

نکته ی مهمی که ممکن است برای بسیاری از ما مورد غفلت باشد، این است که بسیاری از ما دعا و توسل داریم؛ گریه و عزاداری داریم؛ مجالس سرور هم برقرار می کنیم ؛اّا نیتمان در این اعمال، خالصانه برای خدا است؟ خالص کردن نیت ها قدری همت و زحمت می خواهد. بکوشیم این خلوص را کسب کنیم. ارزش کار کوچکی که خلوص داشته باشد، از هزاران کاری که آرایه و پیرایه داشته باشد بیش تر و بالاتر است. در حدیث قدسی آمده است: من بهترین شریکم. هر کس در کاری که انجام می دهد، شریکی برای من قرار دهد، سهم خودم را به آن شریک وا می گذارم؛ برای این که من هیچ عملی را قبول نمی کنم، مگر آن که خالصانه برای من باشد.( بحارالانوار ج72 ص304)

خداوند دوست دارد که همه کارهایمان خالصانه برای او باشد. امام زمان علیه السلام نیز که قلبش خاستگاه اراده و مشیت خدا است، دوست دارد فقط او را دوست بدارید.

زخارف دنیا ارزش آن را ندارد که مومن بدان دل ببندد. ارزش قلب مومن بسیار والاتر از این است که جایگاه مادیات و مظاهر دنیایی قرار گیرد. آن جا که جایگاه پول شده بانک است ، نه دل مومن؛ آن جا جایگاه اتومبیل شده، گاراژ است، نه قلب مومن؛ قلب مومن ، عرش خداوند رحمان است. قلب  بنده ی مومن، بارگاه و تجلی گاه کبریا است:  نه آسمانم و نه زمینم هیچ یک گنجایش مرا ندارد و فقط قلب بنده ی مومنم گنجایش مرا دارد. (بحارالانوار ج58 ص39)

3-       برقراری رابطه ی عاشقانه

بکوشیم با سید و آقایمان رابطه ای عاشقانه برقرار، و آن را تقویت کنیم و بدانیم که این ارتباط، امری حقیقی است. اگر صد سال پیش تر به ما می گفتند: انسان از این جا که نشسته است می تواند با آن طرف کره ی زمین ارتباط برقرار کند و با آشنایانشان حرف بزند و صورت ایشان را ببیند، باور نمی کردیم. بشر در آن زمان نمی دانست که با امواج الکترو مغناطیس یا با تصویر های تلویزیونی می شود ارتباط برقرار کرد؛ اما این امواج در همان زمان ها نیز موجود بوده اند. در قلمرو مسائل روحی و معنوی روابطی وجود دارد که من و شما نمی دانیم. همان که در عالم قوه ی جاذبه ای وجود دارد که اثر می کند و ما نمی فهمیم. در گستره ی دل ما نیز چنین رابطه ای برقرار است و واقعیت دارد. روح آدمی می تواند با روح والای معصومان علیه السلام ارتباط یابد. این رابطه خیلی مهمتر از رابطه برقرار کردن با شخصی است که در سمت دیگر کره زمین زندگی می کند؛ اما چقدر مهم است که انسان بتواند از همین جا که نشسته است، با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ارتباط یابد؛ با کسی که همچون اجداد پاکش به ساحت قدس الاهی متصل است؛ همان گونه که امیرالمومنین علی علیه السلام  محو وفانی در ذات خدا بود.

بعضی ها گمان می کنند چنین رابطه ای، یک ارتباط شاعرانه است . مساله از این ها خیلی بالاتر است. برای برقراری این ارتباط، شما نیاز ندارید با شبکه رایانه ارتباط یرقرار کنید. کلیدش دست خود شماست. همین که توجه پیدا می کنید،کلید دل را زده اید و ارتباط برقرار  می شود. حالا آیا می ارزد که این ارتباط را داشته باشید یا نه؟!

امروز ولی الله اعظم ،حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف امام و مولای همه ما است. شما هرجا و در هر حالی که باشید می توانید این رابطه را برقرار کنید.ایا می ارزد یا نمی ارزد؟

ببینید چه گنجی در اختیار ما است و آن را نشناخته ایم و قدرش را نمی دانیم. ببینید چه ستمی می کنند کسانی که می خواهند این معرفت ها را از ما بگیرند و هستی را در روابط محض این جهان محصور کنند. انبیا و اولیا چه خون دلی خوردند تا این معارف را در دل های مومنان تقویت کرده، کاشتند و آبیاری کردند و به ثمر رساندند؛ اما بعضی با یک سخنرانی، با یک القای شبهه، با یک مقاله می خواهند همه ی این معارف را بر باد دهند. ایا جنایتی بالاتر از این می شود؟ این جنایت بالاتر است یا قتل نفس؟ خون هزاران انبیا و اولیای خدا ریخته شد تا این ایمان در دل مردم پدید آمد.

باید در زمینه های گوناگون بکوشیم تا بتوانیم در برابر این امواج گمراهی مقاومت کنیم. اول باید ایمان خود را حفظ کنیم و بعد ممکن است آدمی کسی را دوست داشته باشد و به یادش نباشد. عبادتی ارزش والا می یابد که از روی عشق و محبت صورت گیرد.

امیرالمومنین علی علیه السلام  فرمودند: تو را از روی ترس از آتش و برای بهشت نمی پرستم،بلکه تو را می پرستم، چون پرستیدنی هستی و فقط تو سزاوار پرستشی. من تو را نپرستم چه کنم؟

حضرت در جایی دیگر می فرماید: تو را بندگی می کنم؛ چون دوست داشتنی هستی. ( بحار الانوار ج 41 ص14)

ادعای عبادت عاشقانه آسان، اما عملش مشکل است. برای پیشرفت در این مسیر، باید دست کم در هر شبانه روز، یک عمل عبادی خالصانه را تمرین کنیم بدین صورت که نیت کنیم اگر خداوند در ازای این عبادت، هیچ مزدی هم به من ندهد، این عبادت را انجام می دهم، چون او دوست دارد، و اگر همت کسی بالاتر باشد، می گوید: اگر خدا بخواهد به سبب این عبادت مرا به جهنم نیز ببرد، آن را انجام می دهم. چون می دانم او انجام این عمل را دوست دارد. از عرصه ی محبت پروردگار، طمع ها چنان باید بیرون برود که فقط دوستی و محبت خداوند حاکم باشد. بکوشیم بر یک کار عبادی کوچک، همچون قرائت یک صفحه قران  به طور روزانه مداومت کنیم یا در جهت تطهیر عواطف و پاک کردن عشق و محبت از ناخالصی ها ، مولایمان صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را خالصانه یاد کنیم و در ازای این توسلات و توجهات از حضرت چیزی نخواهیم، که چنین عبادت هایی برتری دارد از صدها سال عبادت.

اگر کارهای خالصانه در زندگانی کسی مداومت یابد، توفیق او بیش تر و بیش تر می شود تا جایی که محبت خالصانه تمام زندگی او را فرا می گیرد و به جایی می رسد که می گوید: خدایا ! مرا به نور مقام عزتت که بهجت و نشاطش از هر لذت دیگر بالاتر است، ملحق کن تا آن که فقط شناسای تو باشم و از غیر تو روی گردانم. ( مناجات شعبانیه )

این مناجات ها را به ما آموخته اند تا بخوانیم و بفهمیم و به دنبالش برویم. بکوشیم چنین رابطه ی خالصانه و عاشقانه ای را بین خود و خدا و امام زمان علیه السلام خویش برقرار کنیم. چنین امری شدنی است؛ اما همت می خواهد.