السلام علیک یا تالی المعصوم یازینب کبری سلام الله علیها

در زیارت نامه ی مفجعه خطاب به عقیله ی بنی هاشم  حضرت زینب کبری سلام الله علیها این گونه سلام می دهیم: السلام علیک یا تالی المعصوم، یکی از معانی واژه "تالی" در لغت نامه به معنای از پی رونده و تابع است. زمانی که در کنار کلمه معصوم قرار می گیرد به معنی از پی رونده و تابع معصوم می شود.

آری حضرت زینب سلام الله علیها مقامات سکینه و وقارش را از خدیجه ی کبری سلام الله علیها و عصمت و حیاتش را از فاطمه الزهرا سلام الله علیها و فصاحت و بلاغتش را هنگام تکلم از علی مرتضی علیه السلام و حلم و بردباریش را از حسن مجتبی علیه السلام و شجاعت و قوت قلبش را از حضرت سیدالشهدا علیه السلام گرفته است و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم او را به خدیجه کبری همانند فرمود. (ریاحین الشریعه ج3 ص39)

حال تمامی این مقامات را صرف یاری معصوم و امام زمان خود نمود و تالی المعصوم شد و در پی امام خود همواره روان بود و هر لحظه در پی برآوردن خواست دل امام خود، طوری بود که در مورد احوالات آن حضرت نوشته اند که قبل از ایستادن برای نماز باید خود را به امام خود و کعبه مقصود عالمیان می رساند:

 و دوستی و محبت او به برادر والا گوهرش چنان بود که هر روز چند مرتبه خدمت برادر می آمد و دیده به برادر مبارکش روشن می ساخت تا حدی که در اوقات نماز اول می آمد و نظر به آن کعبه ی مقصود می کرد و آن قبله ی اهل حاجت و حقیقت را زیارت می کرد آن گاه به نماز برمی خواست. (ریاحین الشریعه ج3 ص40)

او کسی است که تمام بلیات و حوادث ناگوار روزگار را تحمل می کرد اما لحظه ی نمی توانست از امام خود جدا شود:

گویند هنگامی که عبدالله بن عباس به امام حسین علیه السلام عرض کرد: شما می فرمائید من می روم  کشته می شوم در این صورت چرا زن ها را با خود می بری، آن وقت زینب سلام الله علیها سر از محمل بیرون آورد فرمود: یابن عباس! می خواهی بین من و برادرم جدائی بیندازی، هرگز من از او مفارقت نکنم. (ریاحین الشریعه ج3 ص42)

از آغاز خلقت تاکنون به جز وجود مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها (آن گونه که در مدینه ی پر از خدعه و خیانت تنها یاور امام خود امیرالمومنین علی علیه السلام شد) کسی نیست که مانند زینب کبری سلام الله علیها مساعدت در یاری دین و حمایت امام مبین کرده باشد. او در حقیقت تربیت یافته ی دامن مادر گرامی اش بانوی دو عالم بود، چرا که صدیقه طاهره سلام الله علیها با وجود این که باردار بود و از کینه و بغض دشمنان علی علیه السلام آگاه بود اما اولین نفر خود را به پشت در رساند و از حریم ولایت دفاع نمود. آن روز زینب کبری سلام الله علیها نظاره گر این صحنه بود و دانست که باید با تمام قوا و با جان خود از این حریم دفاع نماید:

ایشان روز عاشورا دست محمد و عون که پاره های جگر او بودند به گرفت و در آستان مبارک برادرش امام همام علیه السلام   حاضر ساخته عرض کرد: جدم خلیل قبول فدا فرمود (یعنی دستور خدا را برای قربانی نمودن اسماعیل پذیرفت) و شما نیز این قربانی از من بپذیر و البته اگر این نبود که جهاد بر زن حرام نمی بود، هر آیینه هزار جان نثار قدمت می کردم و به هر ساعت هزار شهادت خواستار می شدم. امام حسین علیه السلام  این دو قربانی را از خواهر پذیرفت و آن دو در راه حسین علیه السلام  پیکار کردند و به درجه ی والای شهادت نایل شدند و چون دو فرزند حضرت زینب سلام الله علیها شهید شدند از خیمه پای بیرون نگذاشت اما در شهادت حضرت عباس علیه السلام  و حضرت علی اکبر علیه السلام  از خیمه بیرون آمد و فریاد وامصیبتاه سر داد. (ریاحین الشریعه ج3 ص43)

البته این آغاز راه بود چرا که بعد از شهادت و مصیبت عظمای سیدالشهدا حضرت اباعبدالله علیه السلام  او تماما چشم به برادر دوخته و چنان در مقام اتحاد نفسانی با حضرت سیدالشهدا علیه السلام  درآمد که چون سر مبارک سیدالشهدا علیه السلام  را بر روی نیزه دید نگران شد و سر مبارک را به چوبه ی محمل زد که خون از زیر مقنعه جاری گشت. (ریاحین الشریعه ج3 ص43)

و در ادراک شئونات ولایت همین بس که وقتی حضرت زینب بر مقتل سیدالشهدا حاضر شد به آن پیکر همایون و امام غرقه در خون نظر کرده به حضرت خالق عرض کرد: این قربانی را از آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم قبول فرمایی.

واقعا چه کسی می تواند در این عظمت مصیبت به درگاه خدا زاری و شِکوه نکند و این گونه بفرماید؟؟؟

اگر در این مقام و موقعیت اینگونه کلام بر زبان مبارکش جاری گشت باید این سخن را از لسان مبارک جناب سیدالمرسلین صلی الله علیه و آله و سلم و امیرالمومنین علیه السلام  و ائمه طاهرین گرفته باشد. چرا که در پی رونده معصوم است چرا که او به معنای حقیقی تالی المعصوم است. او تربیت یافته حسین بن علی علیه السلام  است زمانی که هر چه مصیبت بر آن حضرت در روز پر الم عاشورا سخت تر می شد چهره ی چون ماهش درخشنده تر می شد و سر به آسمان بلند می نمود و خطاب به خداوند می فرمود: راضیم به راضی تو!

زمانی که شهادت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک بود زینب کبری سلام الله علیها به خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرضه داشت: یا رسول الله! یا جداه! دیشب خواب هولناکی دیدم، دیدم باد سختی وزیدن گرفت به طوری که دنیا را تاریک و ظلمانی کرد و من از شدت و سختی آن باد به این طرف و آن طرف می افتادم بالاخره درخت بزرگی به نظرم آمد خود را به او چسباندم به ناگاه از شدت وزیدن باد آن درخت از ریشه کنده شد من خود را به یک شاخه ی محکمی آویختم باد آن شاخه را درهم شکست به شاخه ی دیگر معلق شدم او را هم در عم شکست در آن حال به دو شاخه که به هم متصل بودن به آن چسبانیدم از شدت وزیدن باد آن دو شاخه هم در هم شکست و نابود گردید من وحشت زده از خواب بیدار شدم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از شنیدن این خواب سیلاب اشک از دیدگان مبارکش بارید و فرمود: ای نور دیده! آن درخت جد توست که عنقریب تند باد اجل او را از پای به در آورد و آن شاخه که نخست به آن علاقه جستی مادر توست و آن شاخه دیگر پدر توست و آن دو شاخه دو برادر تو هستند که در مصیبت ایشان دنیا تاریک شود. (ریاحین الشریعه ج3 ص52)

این زینب سلام الله علیها است؛ زینبی که در پی معصوم زمانش عاشقانه رهسپار است، حال رهسپار علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام سرور کون و مکان است. زینبی که اولین بار در روز عاشورا بود که جان امام سجاد علیه السلام را حفظ نمودند: " در روز عاشورا وقتی لشگر ابن سعد لعنت الله علیه برای غارت گری به خیمه ها ریختند و خواستند امام سجاد علیه السلام را به قتل برسانند، حضرت زینب سلام الله علیها رو به دشمنان کرده و فرمودند: "به خدا قسم نمی گذارم او را بکشید مگر اینکه اول مرا بکشید."(نفس المهموم شیخ عباس قمی ص176 ترجمه ی کمره ای انتشارات کتابچی سال 1373، طراز المذهب ص233، زینب کبری ص109)

حال او در راه است، در راه شام، باز همراه امامش ....

در راه شام گویند در بیابانی توقف کردند دشمنان لعین به زیر خیمه ها رفتند اما اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم را زیر آفتاب سوزان رها کردند بی سرپناهی، حضرت زینب سلام الله علیها در حالی که امام سجاد علیه السلام  را پرستاری می کرد، در این حال با هم کنار سایه شتری آمدند، نزدیک بود که امام سجاد علیه السلام از شدت تشنگی جان دهد، حضرت زینب بادبزنی در دست داشت و به آن حضرت باد می زد و می فرمود: ای برادرزاده بر من دشوار است که تو را در این حال بنگرم. (وقایع الایام ص291)

این امام زمان داریست... همه جا، در هر شرایطی،

این زینب است...